Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ!!


ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ!!

  1.  Πόσο κοντά σας στέκεται το άτομο με το οποίο μιλάτε;  Όσο πιο κοντά, τόσο πιο… θερμά!  Αυτό σημαίνει ότι σας συμπαθεί.  Κάντε το τεστ: δοκιμάστε να πάτε ένα κλικ πιο κοντά του.  Αν το άτομο αυτό έρθει επίσης λίγο πιο κοντά σας, τότε είτε σας συμπαθεί ιδιαίτερα και δείχνει το ενδιαφέρον του, είτε αισθάνεται πολύ άνετα μαζί σας.
  2. Παρατηρήστε τη θέση του κεφαλιού του συνομιλητή σας.  Όταν το άλλο άτομο γέρνει το κεφάλι του στο πλάι και σας χαμογελά δείχνει τη συμπάθειά του και φλερτάρει.  Όταν το άλλο άτομο έχει γείρει πολύ το κεφάλι του στο πλάι είναι σημάδι ότι δείχνει τη συμπάθειά του, τη συμπόνιά του ή τη συμπαράστασή του προς εσάς.  Προσοχή στα κατεβασμένα κεφάλια!  Συχνά σημαίνει ότι ο συνομιλητής σας έχει κάτι να κρύψει.  Βέβαια, αν σκύβει το κεφάλι όταν του κάνετε ένα κομπλιμέντο ή κάποιος άλλος αναφέρεται θετικά στο πρόσωπό του, το σκυμμένο κεφάλι μπορεί να σημαίνει ότι το άτομο ντρέπεται, ότι κρατάει απόσταση, δεν πιστεύει τα καλά λόγια, ή σκέφτεται κάτι μόνο του.  Μπορεί να πρόκειται για κοινωνικά δειλό ή ντροπαλό άτομο.  Αν ο συνομιλητής σας σκύβει το κεφάλι μετά από κάποια εξήγηση που του δώσατε αυτό πιθανόν σημαίνει ότι δεν είναι σίγουρος για το αν αυτό που ειπώθηκε ήταν σωστό, ή ίσως σκέφτεται τη σημασία των λεγόμενών σας.  Προσοχή, όμως!  Αν ο συνομιλητής σας γέρνει το κεφάλι του από τη μία μεριά και σας κοιτάζει με παράξενο βλέμμα και σφιγμένα χείλη ίσως σας προκαλεί (σκεφτείτε την αντίστοιχη γκριμάτσα που κάνει ένας σκύλος που ξεκουράζεται και ξαφνικά ακούει έναν απρόβλεπτο ήχο).
  3. Κοιτάξτε τον άλλον στα μάτια.

Μήπως ο συνομιλητής σας κοιτάζει δεξιά-αριστερά;  Ίσως ψάχνει κάποιον ή κάτι στο χώρο… Ίσως όμως αισθάνεται νευρικότητα, λέει ψέματα ή έχει αποσπαστεί η προσοχή του. Αν σας μιλάει αλλά δε σας κοιτάει, ίσως να αισθάνεται κατώτερος.  Αν σας κοιτάζει λοξά μάλλον δε σας εμπιστεύεται ή δεν τον έχετε πείσει.  Αν πάλι ο συνομιλητής σας κοιτάζει το πάτωμα πιθανότατα ντρέπεται, στεναχωριέται, ή προσπαθεί να κρύψει κάτι συναισθηματικό.

Αν πάλι τα μάτια του συνομιλητή σας είναι διάπλατα ανοιχτά και οι κόρες τους είναι διεσταλμένες αυτό σημαίνει ότι σας δείχνει ενδιαφέρον.  Προσοχή! Τσεκάρετε ότι δεν έχει πάρει ουσίες που προκαλούν διαστολή της κόρης του ματιού, όπως αλκοόλ, κοκαϊνη, αμφεταμίνες, LSD κλπ.

  1. Καθρέφτισμα στάσης σώματος

Παρατηρήστε αν ο συνομιλητής σας αντιγράφει τις κινήσεις του σώματός σας.  Αν ο άλλος γίνεται ‘καθρέφτης’ σας (πχ σταυρώνετε τα χέρια, τα σταυρώνει και αυτός) και γενικά φαίνεται ότι ακολουθεί τη γλώσσα του σώματός σας, αυτό είναι σημάδι ότι προσπαθεί να κάνει επαφή μαζί σας. Δοκιμάστε να αλλάξετε τη θέση του σώματός σας επίτηδες: αν το άλλο άτομο σας αντιγράψει, τότε ξέρετε ότι σας καθρεφτίζει και ενδιαφέρεται για σχέση μαζί σας.

  1. Που βρίσκονται τα χέρια / οι βραχίονες του συνομιλητή σας;

Οι άνθρωποι που σταυρώνουν τα χέρια μπροστά στο στήθος τους δείχνουν ότι βάζουν ένα τείχος ανάμεσα στον εαυτό τους και τις διάφορες κοινωνικές πιέσεις.  Πολλοί το κάνουν αυτό από συνήθεια, κάτι που δείχνει ότι είναι άτομα ελαφρώς συγκρατημένα, ή δε νιώθουν καλά με την εμφάνισή τους (και προσπαθούν κάπως να το συγκαλύψουν).  Αν ο άλλος έχει τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και τα πόδια σταθερά στο έδαφος και ανοιχτά, πρόκειται για στάση δύναμης και εξουσίας.  Προσοχή!  Αν έχει κρύο, ίσως είναι μια θέση για να ζεσταθεί ο συνομιλητής σας.

Αν πάλι ο συνομιλητής σας τρίβει τα χέρια του ή αγγίζει τα μαλλιά ή μέρη του προσώπου του με νευρικό τρόπο (και όχι πχ για να ξυθεί) αυτό δείχνει ότι δε νιώθει άνετα και προσπαθεί να παρηγορήσει τον εαυτό του.  Τα άτομα με τα χέρια πίσω από το λαιμό είναι χαλαρά και ανοιχτά στη συζήτηση.  Τα άτομα με τα χέρια στους γοφούς κάτι περιμένουν, είναι ανυπόμονα ή απλώς κουρασμένα.  Και οι σφιγμένες γροθιές;  Δείχνουν άνθρωπο νευριασμένο, θυμωμένο ή με νευρικότητα.

  1. Προσοχή στις νευρικές χειρονομίες

Αν ο συνομιλητής σας διαρκώς χτενίζει τα μαλλιά του προς τα πίσω με τα δάχτυλά του ίσως δείχνει νευρικότητα, ίσως δείχνει ότι του αρέσετε ή ότι αυτό που σκέφτεται δε συμφωνεί με αυτό που λέτε.  Αν ταυτόχρονα σουφρώσουν και τα φρύδια τους, τότε διαφωνούν μαζί σας.

Αν πάλι ο συνομιλητής σας φοράει γυαλιά και διαρκώς τα σπρώχνει προς τα πάνω στη μύτη του, με ελαφρό κατσούφιασμα, να είστε σίγουροι ότι διαφωνεί μαζί σας.  Παρατηρήστε αν το κάνει αυτό επίτηδες, με έντονη κίνηση, όχι απλώς να τους φτιάχνει τη θέση.

  1. Παρατηρήστε τα πόδια του

Χτυπά το πόδι του στο πάτωμα;  Μετατοπίζει το βάρος από το ένα πόδι στο άλλο;  Γελάει και κουνάει το πόδι;  συνήθως αυτά είναι σημάδια ότι ο συνομιλητής σας είναι ανυπόμονος, ενθουσιασμένος, νευρικός, φοβισμένος ή ντρέπεται.

Χτυπά το πόδι του στο πάτωμα ενώ μιλάει: συνήθως σημαίνει ότι θέλει να φύγει από εκεί που βρίσκεται, έχει άγχος να πάει ή να κάνει κάτι συγκεκριμένο (και δεν του φταίτε εσείς!).

Αν πάλι το άτομο είναι καθιστό και κουνάει αργά το πόδι του, σημαίνει ότι βαριέται.

Προσοχή! Ίσως ο συνομιλητής σας κουνάει το πόδι του απλώς επειδή έχει Διάσπαση της Προσοχής των Ενηλίκων και πρόκειται για μια μηχανική νευρολογική κίνηση που είναι μέρος της διαταραχής αυτής.

Αν ο συνομιλητής σας κάθεται και έχει απλώσει τα πόδια και τα έχει σταυρώσει στους αστραγάλους, αυτό σημαίνει ότι νιώθει χαλαρά και άνετα.

Όταν ο συνομιλητής σας στέκεται και κρατάει τα πόδια του κοντά-κοντά, κλειστά, αυτό ενδεχομένως δείχνεει ότι προσπαθεί να φανεί «σωστός» με κάποιον τρόπο.

Τέλος, αν τα πόδια του συνομιλητή επίτηδες αγγίζουν τα δικά σας, τότε φλερτάρει μαζί σας!!

 
Διαβάστε περισσότερα »

Βάλτε Αισιοδοξία στη Ζωή σας!


Τα Οφέλη της Αισιοδοξίας

Η αισιοδοξία μπορεί να βελτιώσει τη διαχείριση του άγχους, την παραγωγικότητα και την υγεία σας.

Η αισιοδοξία συμβάλλει σε μια πιο μεγάλη και υγιή ζωή.

Γνωρίζετε κάποιον που να χαμογελά και να έχει θετική σκέψη συνεχώς; Ή είστε εσείς από αυτούς που είναι γεμάτοι αισιοδοξία; Οι δοκιμασίες θεωρούνται από τους αισιόδοξους ‘εμπειρίες γνώσης’, και ακόμα και η πιο κακή μέρα υπόσχεται για αυτούς ένα ‘αύριο πιθανότατα καλύτερο’. Αν πάντα βλέπετε τη θετική πλευρά των πραγμάτων, ίσως νιώθετε  ότι βιώνετε πιο θετικά γεγονότα στη ζωή σας σε σχέση με άλλους, ότι είστε λιγότερο αγχωμένοι και ακόμα ότι έχετε καλύτερη υγεία. Δεν είναι η φαντασία σας. Ερευνητές μελετώντας για πολλά χρόνια αισιόδοξη και απαισιόδοξα άτομα, έχουν βρει ότι η αισιόδοξη προσέγγιση της ζωής περιλαμβάνει συγκεκριμένα προτερήματα.

Τα Οφέλη της Αισιοδοξίας

Καλύτερη Υγεία:  Σε μελέτη του 99  φοιτητές του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, φάνηκε ότι όσοι ήταν αισιόδοξοι στην ηλικία των 25 ετών, ήταν σημαντικά πιο υγιείς στην ηλικία των 45 και 60 από όσους ήταν απαισιόδοξοι. Άλλες μελέτες έχουν βρει σχέση μεταξύ μιας απαισιόδοξης στάσης ζωής με υψηλότερα ποσοστά μεταδοτικών νοσημάτων, κακής υγείας και πρόωρης θνησιμότητας.

Μεγαλύτερα Επιτεύγματα: Έρευνα σε αθλητικές ομάδες έχει δείξει ότι οι πιο αισιόδοξες ομάδες είχαν καλύτερη συνεργασία και καλύτερη απόδοση από τις απαισιόδοξες. Άλλα μελέτη έδειξε ότι οι απαισιόδοξοι κολυμβητές που τους είχαν κάνει να πιστεύουν ότι είχαν χειρότερη απόδοση από αυτή που είχαν επιδείξει, ήταν επιρρεπείς σε χειρότερη απόδοση μελλοντικά. Οι αισιόδοξοι κολυμβητές δεν είχαν αυτή την αδυναμία.

Επιμονή: Τα αισιόδοξα άτομα δεν τα παρατάνε τόσο εύκολα όσο τα απαισιόδοξα, και έτσι είναι πιο πιθανό να είναι πιο επιτυχημένα για αυτό το λόγο.

Συναισθηματική υγεία: Σε μια μελέτη με ασθενείς με κατάθλιψη, βρέθηκε ότι 12 βδομάδες γνωστικής ψυχοθεραπείας (η οποία περιλαμβάνει αναμόρφωση της διαδικασίας σκέψης) είχαν καλύτερα αποτελέσματα από τα φάρμακα, καθώς οι αλλαγές είχαν μεγαλύτερη διάρκεια. Οι ασθενείς που είχαν λάβει εκπαίδευση για μια πιο αισιόδοξη στάση ζωής είχαν τη δυνατότητα να χειρίζονται πιο αποτελεσματικά μελλοντικές δυσκολίες.

Αυξάνει τη μακροζωία: Έχει φανεί ότι η αισιόδοξη στάση ζωής αυξάνει το προσδόκιμο της ηλικίας. Από άλλες έρευνες έχει φανεί ότι οι αισιόδοξοι ασθενείς με καρκίνο του στήθους είχαν καλύτερα αποτελέσματα στην υγεία τους από τους απαισιόδοξους και  απελπισμένους.

Λιγότερο Άγχος: Οι αισιόδοξοι άνθρωποι επίσης έχουν την τάση να βιώνουν λιγότερο άγχος από τους απαισιόδοξους ή τους ρεαλιστές. Επειδή πιστεύουν στους εαυτούς τους και στις ικανότητές τους, περιμένουν να συμβούν καλά πράγματα. Αξιολογούν τα αρνητικά γεγονότα ως πιο εύκολα αντιμετωπίσιμα και βλέπουν τα θετικά ως ένδειξη ακόμα καλύτερων μελλοντικών γεγονότων. Καθώς πιστεύουν στον εαυτό τους, αναλαμβάνουν περισσότερα ρίσκα και δημιουργούν πιο θετικά γεγονότα στη ζωή τους.

Επιπλέον, έρευνες δείχνουν ότι τα αισιόδοξα άτομα είναι πιο δυναμικά με τη διαχείριση του άγχους, επιλέγοντας προσεγγίσεις που το μειώνουν ή το εξαλείφουν, όπως και τις συναισθηματικές του συνέπειες. Οι αισιόδοξοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πιο δυναμικά το στρες, έτσι ώστε να είναι λιγότερο αγχωμένοι.
Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Μήπως εσείς οι ίδιοι φρενάρετε τον εαυτό σας και αγχώνεστε;


Μήπως εσείς οι ίδιοι φρενάρετε τον εαυτό σας και αγχώνεστε;

 

Παρόλο που σχεδόν όλοι βιώνουν το άγχος, μερικές φορές ο τρόπος που αντιδρούμε σε αυτό φτάνει στα όρια της υπονόμευσης του εαυτού μας. Σε όλους μας έχει τύχει να είμαστε ανυπόμονοι με τους άλλους ή να ξεσπούμε τα νεύρα μας σε όποιον βρίσκεται τυχαία δίπλα μας, δημιουργούμε περιττές συγκρούσεις και νοητικό άγχος επειδή το στρες θολώνει την κρίση μας. Και καθώς μερικοί το κάνουν αυτό περιστασιακά, άλλοι το κάνουν τρόπο ζωής, δημιουργώντας συνεχώς επιπλέον νοητικό και συναισθηματικό στρες στους ίδιους, χωρίς να αντιλαμβάνονται το δικό τους ρόλο σε αυτό! Οι ακόλουθοι είναι μερικοί από τους πιο κοινούς τρόπους που οι άνθρωποι δημιουργούν νοητικό και συναισθηματικό στρες στη ζωή τους. Προσεχτικά εξετάστε αν μερικές από αυτές  τις υπονομευτικές για εσάς τεχνικές σας αφορούν, ώστε να κάνετε απλές αλλαγές για να μειώσετε σημαντικά το νοητικό και συναισθηματικό στρες στη ζωή σας.

‘Τύπος Α’:

Οι άνθρωποι που λειτουργούν καθημερινά με συμπεριφορά Τύπου Α, συνήθως βιάζονται μανιωδώς και φέρονται στους άλλους με εχθρότητα, ανάμεσα σε άλλα. Αν αντιδράτε στη ζωή σας σύμφωνα με τον Τύπο Α, πιθανώς φέρνεται περιττό συναισθηματικό στρες στη σχέση με την επιθετικότητά σας. Μπορεί να χάνετε απλές λύσεις σε προβλήματα, επειδή βιάζεστε πολύ και δεν δίνετε την πρέπουσα προσοχή στις λεπτομέρειες, και έτσι δημιουργείτε μεγαλύτερα προβλήματα.  Ο Τύπος Α επιπλέον φέρνει και σε κάποια στιγμή προβλήματα υγείας. Για να εκτιμήσετε το επίπεδό σας στη συμπεριφορά Τύπου Α, κάντε το Κουίζ της Προσωπικότητας Τύπου Α, και θα βρείτε μια εκτίμηση και χρήσιμες πηγές που θα σας βοηθήσουν να σταματήσετε το σαμποτάζ στον εαυτό σας.

Αρνητικός Εσωτερικός Μονόλογος:

Μερικές φορές ο εχθρός βρίσκεται μέσα στο κεφάλι σας με τη μορφή του αρνητικού εσωτερικού μονολόγου. Ο τρόπος που μιλάμε στον εαυτό μας, κάτι το οποίο διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, μπορεί να μας ακολουθήσει σε όλης μας τη ζωή και να χρωματίζει κάθε μας εμπειρία με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Σε όσους ο  εσωτερικός μονόλογος τείνει να είναι αρνητικός, μπορεί να αποδίδει κακόβουλη πρόθεση στους άλλους τη στιγμή που δεν υπάρχει, να μεταφράζει πιθανώς θετικά γεγονότα σε αρνητικά και να χάνει σημαντικά οφέλη, ή να δημιουργεί μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία πιστεύοντας ότι τα επίπεδα του άγχους είναι υψηλότερα από αυτό που μπορούν να διαχειριστούν.  Αν υποπτεύεστε ότι τακτικά χρησιμοποιείτε αρνητικό εσωτερικό μονόλογο καθημερινά στη ζωή σας, δεν είναι πολύ αργά να μάθετε τον θετικό εσωτερικό μονόλογο. Χρησιμοποιώντας ημερολόγιο και άλλα εργαλεία για να έχετε συναίσθηση της εσωτερικής σας φωνής, χρησιμοποιώντας θετική επιβεβαίωση και περιβάλλοντας τον εαυτό σας με θετική ενέργεια, μπορείτε να αλλάξετε τα πράγματα γύρω σας προς το καλύτερο, και να βιώσετε λιγότερο νοητικό και συναισθηματικό στρες στη ζωή σας.

Φτωχές Δεξιότητες Επίλυσης Συγκρούσεων

Έχετε την τάση να φέρεστε επιθετικά στους άλλους όταν απλά η αυτοπεποίθηση θα είχε καλύτερα αποτελέσματα; Ή μήπως αφήνετε τους άλλους να σας εκμεταλλεύονται απλά επειδή δεν μπορείτε να πείτε όχι; Η σύγκρουση με τους άλλους είναι γενικά μέρος της ζωής, αλλά το πώς τις διαχειριζόμαστε μπορεί να ενδυναμώσει τις σχέσεις, ή να προκαλέσει επιπλέον νοητικό στρες, και να προκαλέσει μεγαλύτερες συγκρούσεις. Ενδιαφέρον είναι ότι οι άνθρωποι που φέρονται επιθετικά δεν αντιλαμβάνονται ότι κάνουν κακό στη σχέση τους και δεν  είναι εξοικειωμένοι  με ένα καλύτερο τρόπο να χειρίζονται τα πράγματα. Για να πάρετε μια ιδέα για το πώς αντιδράτε στη σύγκρουση, κάντε το Κουίζ Αυτοπεποίθησης, και θα πάρετε μια εκτίμηση για τον δικό σας τρόπο επίλυσης συγκρούσεων και των διεξόδων που έχετε.

Απαισιοδοξία:

Αν είστε απαισιόδοξος, μπορεί να βλέπετε τα πράγματα χειρότερα από ότι είναι, να προσπερνάτε ευκαιρίες, να παραβλέπετε λύσεις σε προβλήματα, και να προκαλείτε άγχος στον εαυτό σας με πολλούς τρόπους ακόμα. Η απαισιοδοξία είναι κάτι περισσότερο από το να βλέπετε το ποτήρι μισοάδειο, είναι μια συγκεκριμένη θεώρηση του κόσμου που υποσκάπτει την πίστη στο εαυτό σας, επιβαρύνει την υγεία, περιορίζει τα θετικά γεγονότα στη ζωή σας και έχει πολλές αρνητικές συνέπειες. (Διαβάστε αυτό το άρθρο για μια πιο λεπτομερειακή εξήγηση των χαρακτηριστικών των  αισιόδοξων και των απαισιόδοξων, με έρευνα για τα οφέλη της αισιοδοξίας). Επειδή τα χαρακτηριστικά των αισιόδοξων και των απαισιόδοξων είναι συγκεκριμένα και ελαφρώς δυσδιάκριτα για κάποιον που δεν ξέρει για τι να ψάξει, πολλοί με απαισιόδοξες τάσεις είναι εντελώς ανυποψίαστοι για αυτό και βλέπουν τον εαυτό τους ως αισιόδοξους.

Αναλαμβάνετε Πάρα Πολλές Υποχρεώσεις:

Έχετε γεμάτο πρόγραμμα και έχετε αγχωθεί; Μπορεί να αναλαμβάνετε πολλές υποχρεώσεις και βάζετε τον εαυτό σας κάτω από υπερβολική πίεση. Είτε γιατί είστε Τύπος Α είτε επειδή δεν είστε σίγουροι για το πώς να λέτε όχι στις απαιτήσεις των άλλων εγκαίρως, μπορεί να βάλετε τον εαυτό σας σε μια κατάσταση χρόνιου στρες αν συστηματικά αναλαμβάνετε περισσότερα από αυτά που μπορείτε να φέρετε εις πέρας. Για να υπολογίσετε το επίπεδο ισορροπίας, κάντε το Κουίζ της Ισορροπίας του Τρόπου Ζωής για να δείτε αν χρειάζεστε κάποια αλλαγή.
Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Εφηβεία και διαζύγιο: πως να αντιμετωπίσετε το διαζύγιο των γονιών σας


Εφηβεία και διαζύγιο: πως να αντιμετωπίσετε το διαζύγιο των γονιών σας


 
Η εφηβεία είναι μια περίοδος μεγάλων αλλαγών, όχι μόνο σωματικών αλλά και συναισθηματικών.  Οταν οι γονείς νέων στην εφηβεία αποφασίζουν να πάρουν διαζύγιο, αυτή η απόφαση έχει συναισθηματική επιβάρυνση και κόστος στα έφηβα παιδιά τους.  Οι παρακάτω ερωτήσεις είναι για εφήβους των οποίων οι γονείς έχουν πάρει ή βρίσκονται στη διαδικασία του διαζυγίου:

  • Νιώθεις ένοχος/η για το διαζυγίο των γονιών σου;
  • Νιώθεις ότι έχεις χάσει ένα μέρος της παιδικής σου ηλικίας εξαιτίας του διαζυγίου των γονιών σου;
  • Νιώθεις ότι είτε ο ένας είτε ο άλλος γονιός σου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από σένα για συναισθηματική υποστήριξη;
  • Νιώθεις ότι παίρνεις το ρόλο του διαιτητή στους καβγάδες των γονιών σου;
  • Νιώθεις ότι είτε ο ένας είτε ο άλλος γονιός σου είναι τόσο απορροφημένος από τα προβλήματά του ή την καινούργια του σχέση που δεν έχει χρόνο για σένα και τα δικά σου συναισθήματα;

 
Αν απάντησες «ναι» σε μία ή περισσότερες από τις παραπάνω ερωτήσεις, τότε πιθανότατα το διαζύγιο των γονιών σου σε επηρέασε με αυτό τον τρόπο.  Βέβαια, οι απαντήσεις σου στις παραπάνω ερωτήσεις μπορεί να αντιπροσωπεύουν πολλά ζητήματα και προβλήματα.  Η απόδοσή σου στο σχολείο, οι μελλοντικές σου σχέσεις ακόμα και η συναισθηματική σου υγεία τώρα και στο μέλλον επηρεάζεται από το πως θα λύσεις τις δυσκολίες και θα χειριστείς τα συναισθήματα που σχετίζονται με το διαζύγιο των γονιών σου.

 
Βασικές αρχές

Καταρχήν, δεν φταις εσύ για τα προβλήματα των γονιών σου ούτε τα δημιούργησες εσύ.  Κατά δεύτερο λόγο, είναι νορμάλ να έχεις έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις απέναντι στο διαζύγιο, που συχνά συνοδεύονται από την αίσθηση ότι σε τραβούν από δυο μεριές κι ότι πρέπει να υποστηρίξεις είτε τον έναν είτε τον άλλο γονιό και να «σώσεις» αυτόν που υποφέρει περισσότερο και είναι συναισθηματικά πιο αδύναμος.  Κατά τρίτο λόγο, έχεις το βασικό διακίωμα να συνεχίσεις τη ζωή σου και να κυνηγήσεις τις ελπίδες, τα όνειρα, και τις ανάγκες σου αυτή την περίοδο.  Οι παρακάτω είναι ιδέες για το τι έχεις δικαίωμα να ζητάς ή να ελπίζεις, ακόμα και αν οι γονείς σου δεν είναι σε θέση να σου το προσφέρουν αυτή τη στιγμή ή να κατανοήσουν πόσο σημαντικό είναι για σένα:

  • έχεις το δικαίωμα να επιζητάς μια ικανοποιητική σχέση με τον κάθε γονιό
  • έχεις το δικαίωμα να μην βρεθείς στα πυρά μεταξύ των γονιών σου καθώς αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους
  • έχεις το δικαίωμα στα δικά σου συναισθήματα, είτε πρόκειται για θυμό, αγανάκτηση, απογοήτευση, πόνος, αγάπη, κλπ.
  • έχεις το δικαίωμα να εκφράσεις και να δουλέψεις τα συναισθήματα αυτά και να συνεργαστείς με άλλα μέλη της οικογένειας για να σε βοηθήσουν με τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις λόγω διαζυγίου
  • έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις να παραμείνεις στην πρώτη θέση για να πάρεις συγγενική και οικογενειακή βοήθεια στα προβλήματά σου, κυρίως τα σχολικά.

 

Πως να...επιζήσετε συναισθηματικά και να ωριμάσετε μέσα από την εμπειρία του διαζυγίου

Τα παρακάτω μπορούν να σε βοηθήσουν να περάσεις την κρίση του διαζυγίου όσο πιο ομαλά γίνεται και να μπορέσεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου στις δύσκολες αυτές στιγμές.

  • Μην διανύεις αυτή την περίοδο μόνος/η σου

Παρόλο που μπορεί να νιώθεις ντροπή για ότι συμβαίνει στην οικογένειά σου ή δεν θέλεις να σε ληπυθούν οι άλλοι, το να προσπαθείς να δείξεις την ανεξαρτησία σου με το να μη μιλάς σε κανέναν στη δάρκεια αυτής της κρίσης δεν βοηθάει καθόλου.  Ρεαλιστικά, η απομόνωση μπορεί να σου αυξήσει το άγχος και τη στεναχώρια και να δημιουργήσει παραπάνω προβλήματα.  Η υποστήριξη από άλλους και η αποδοχή σου από τους γύρω σου είναι πολύ σημαντική σε αυτή την περίοδο των μεγάλων αλλαγών.

  • Φρόντισε τον εαυτό σου συναισθηματικά και φυσιολογικά

Η προσαρμογή στο διαζύγιο των γονιών σου χρειάζεται πολύ ενέργεια.  Αν δεν προσέξεις τον εαυτό σου, υπάρχει κίνδυνος να σε καταλάβει το στρες.  Ακου τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου: τα συναισθήματά σου δεν είναι τύραννοι, αλλά κομμάτια του εαυτού σου που πρέπει να ακουσεις και να φροντίσεις.  Βρες χρόνο για να ακούσεις μουσική ήρεμα, να σκεφτείς, να κουβεντιάσεις με φίλους, να ξεδώσεις, να αθληθείς και να περάσεις καλά.

  • Να περιμένεις ότι θα αισθανθείς πολλά διαφορετικά συναισθήματα

Εκτός από το θυμό και τον πόνο που φέρνει ένα διαζύγιο, μπορεί να νιώσεις κατάθλιψη, μελαγχολία, στεναχώρια.  Μπορεί να έχεις προβλήματα συγκέντρωσης και προσοχής και να ξεχνάς εύκολα.  Ισως να έχεις έντονες ανησυχίες για το μέλλον και αίσθηση ευθύνης για κάποιο μέλος της οικογένειάς σου.  Ολα αυτά είναι νορμάλ και για να γιατρευτείς θα χρειαστεί να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα.  Αν μπορείς να μοιραστείς τα συναισθήματα σου με άλλους που είχαν παρόμοιες εμπειρίες και έμπιστά σου άτομα μπορεί να σε βοηθήσει.

  • Να πάρεις πληροφορίες για το τι πρόκειται να γίνει

Συχνά τα διαζύγια συνοδεύονται από κακή πληροφόρηση, οικογενειακά μυστικά και γενικότερα τα παιδιά είναι τα τελευταία που ενημερώνονται.  Είναι πολύ σημαντικό να σπάσεις τη «συνωμοσία της σιωπής» και να μιλήσεις στον κάθε γονιό χωριστά.  Θα πρέπει να συζητήσεις ζητήματα όπως πότε θα βγει το διαζύγιο, που θα μείνεις, πότε και πόσο συχνά θα βλέπεις τον άλλο γονιό, τι άλλες αλλαγές θα υπάρξουν στη ζωή σου (π.χ. σχολείο λόγω μετακόμισης, περικοπές σε εξωσχολικά λόγω οικονομικών, κλπ).

  • Να αποφύγεις να πάρεις το μέρος του ενός γονιού

Αν είναι δυνατό, να αποφύγεις να πάρεις το μέρος του ενός γονιού ώστε να διατηρήσεις την ψυχική σου ισορροπία.  Αυτό μπορεί να σου ζητηθεί είτε με ξεκάθαρο τρόπο, όταν ο ένας γονιός κριτικάρει και κατηγορεί τον άλλον ή με πλάγιο τρόπο, όταν ο γονιός έχει συνασιθηματικές ανάγκες, είναι ευάλωτος και ζητά τη βοήθεια σου σε βαθμό υπερβολικό (που νιώθεις ότι εσύ δεν παίρνεις καμιά βοήθεια ή πήρες το ρόλο του γονιού).

 
Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Εφηβική Κατάθλιψη: ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν πρόκειται για «φάση είναι θα περάσει» είναι πραγματικό πρόβλημα


Εφηβική Κατάθλιψη: ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Μην πείτε «φάση είναι θα περάσει» είναι πραγματικό πρόβλημα

Η κατάθλιψη θεωρείται η ασθένεια του 21ου αιώνα.  Τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τις ψυχικές διαταραχές στην εφηβική ηλικία είναι συγκλονιστικά, αφού δείχνουν ότι περισσότερο από 20% των εφήβων στο γενικό πληθυσμό έχουν συναισθηματικά προβλήματα, ενώ το 1/3 των εφήβων που χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης πάσχουν από κατάθλιψη.  Από την άλλη, το ποσοστό αυτοκτονιών στην εφηβική ηλικία έχει αυξηθεί πάνω από 200% την τελευταία δεκαετία.  Παρόλα αυτά, δε γίνεται διάγνωση της κατάθλιψης σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, με αποτέλεσμα οι έφηβοι να έχουν σοβαρά προβλήματα στο σπίτι, το σχολείο, την κοινωνική τους ζωή και γενικά την προσαρμογή τους, δυσκολίες που συνήθως συνεχίζονται και στην ενήλικη ζωή.

Γιατί δε γίνεται έγκαιρη διάγνωση;

            Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, διάθεση που αλλάζει γρήγορα, κατηφή ενδοσκόπηση, πολύ δραματικές εξάρσεις στη συμπεριφορά και ιδιαίτερη ευαισθησία.  Η κατάθλιψη έχει συμπτώματα που είναι πάνω και πέρα από την αναμενόμενη ‘εξελικτική θύελλα’ της εφηβείας.

            Για τη διάγνωση, πέρα από τη συνέντευξη με τον έφηβο, χρειάζονται πληροφορίες από τους γονείς και καθηγητές του, πληροφορίε για την προσωπικότητά του πριν το επεισόδιο αυτό, και για πιθανούς στρεσσογόνους παράγοντες στη ζωή τους.

Τα συμπτώματα της εφηβικής κατάθλιψης

            Είναι παρόμοια με αυτά της κατάθλιψης των ενηλίκων, μόνο που σε μερικές περιπτώσεις είναι συγκαλυμμένα.  Για παράδειγμα, η σε βάθος θλίψη του εφήβου μπορεί να μεταφράζεται στις ενδυματολογικές του επιλογές, όταν φοράει μόνο μαύρα, ή στη συγγραφή ποιημάτων με μακάβρια θέματα ή εμμονή με μουσική που έχει μηδενιστικά θέματα.  Η διαταραχή του ύπνου μπορεί να εμφανίζεται ως εμμονή με το να κάθεται όλο το βράδυ μπροστά στην τηλεόραση ή με το να κοιμάται στη διάρκεια της ημέρας.  Η έλλειψη κινήτρων και ενέργειας φαίνεται στο ότι δεν πηγαίνει στο σχολείο.  Οι χαμηλοί βαθμοί στο σχολείο δείχνουν τη δυσκολία προσοχής και συγκέντρωσης και στη αργή σκέψη.  Η βαρεμάρα συχνά αποτελεί συνώνυμο της κατάθλιψης.  Η απώλεια όρεξης μπορεί να μετατραπεί σε ανορεξία ή βουλιμία.  Η εφηβική κατάθλιψη μπορεί να παρουσιαστεί αρχικά και σαν προβλήματα συμπεριφοράς, κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών ή ως εξέγερση στην οικογένεια.

            Η αξιολόγηση μέσω ψυχολογικών τεστ και η δοκιμή με κάποιο αντικαταθλιπτικό μπορεί να βοηθήσει στη σωστή διάγνωση, διασαφηνίζοντας αν πρόκειται για κατάθλιψη ή για άλλη διαταραχή.

Πώς καθορίζεται ο κίνδυνος της αυτοκτονίας;

            Συχνά τα νέα άτομα εμφανίζουν μια εμμονή σχετικά με το θέμα του θανάτου και αναλογίζονται τον αντίκτυπο που θα έχει ο θάνατός τους στην οικογένεια και τους φίλους τους.  Ευτυχώς όμως, αυτές είναι απλώς σκέψεις που σπάνια γίνονται πραγματικότητα.  Οι χειρονομίες αυτοκτονίας συνήθως συνδέονται με κάποια οξεία κρίση στη ζωή του εφήβου και παράλληλα συνδέονται με την κατάθλιψη.  Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η ‘κρίση’ μπορεί να είναι κάτι ασήμαντο για τους ενήλικες, αλλά για τον έφηβο να είναι πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα.  Χωρισμός από τον φίλο ή τη φίλη, διένεξη με παρέες, πτώση βαθμών, καυγάς με αγαπητό ενήλικα, μπορεί ν’ αποτελούν την αφορμή για την αυτοκτονική χειρονομία.  Οι έφηβοι που τελικά κάνουν τέτοιες χειρονομίες είναι άτομα που έχουν ήδη υποστεί στρεσσογόνους παράγοντες στη ζωή τους, όπως για παράδειγμα διαζύγιο των γονιών τους, φυσική, συναισθηματική ή σεξουαλική κακοποίηση, κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών.  Η αυτοκτονία φίλου ή συγγενή μπορεί επίσης να συμβάλει στην απόφαση των εφήβων που βρίσκονται σε υψηλή ομάδα κινδύνου.  Οι έφηβοι που έχουν εμφανείς αλλαγές στην προσωπικότητά τους, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής απόσυρσης, ή που αρχίζουν και χαρίζουν τα υπάρχοντά τους μπορεί να σκέφτονται σοβαρά να τερματίσουν τη ζωή τους.

            Περισσότεροι έφηβοι κάνουν απόπειρες από αυτούς που πετυχαίνουν, και μερικές φορές οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν είναι πολύ απλές.  Υπάρχει μια γενική τάση να θεωρούνται αυτές οι μικροαπόπειρες ως ψεύτικες, ασήμαντες, θεατρικές και ως ένας ακόμα τρόπος για να επιδιώξει ο έφηβος προσοχή.  Αυτό είναι λάθος, γιατί ο έφηβος που κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας και δεν βρίσκει ανακούφιση από τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται μπορεί να ξαναδοκιμάσει, και την επόμενη φορά να πετύχει το στόχο του.  Όλες οι απόπειρες αυτοκτονίες αποτελούν απελπισμένη κραυγή βοήθειας και θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά.

Στρατηγικές για τις πιέσεις στην εφηβεία

            Όταν οι έφηβοι δεν αισθάνονται ψυχικά όμορφα, υπάρχουν τρόποι για να χειριστούν αυτά τα συναισθήματα και να αποφύγουν την κατάθλιψη.  Οι παρακάτω ιδέες βοηθούν στην ανάπτυξη της αίσθησης της αποδοχής και της συμμετοχής σε μια ομάδα, που είναι τόσο σημαντικό στην εφηβεία.

·         Νέες φιλίες: υγιείς παρέες και σχέσεις με συνομήλικους βοηθούν στην αυτοπεποίθηση και το συναισθηματικό μοίρασμα.

·         Αθλητισμός, χόμπι, ενδιαφέροντα, δραστηριότητες: καταπολεμούν το άγχος κι αποτελούν διέξοδο για την ενεργητικότητα.

·         Συζήτηση με ενήλικα της εμπιστοσύνης του εφήβου: κουβέντα για τα συναισθήματα, προβλήματα και πιθανές λύσεις.

Συμπτώματα της εφηβικής κατάθλιψης (πρέπει να υπάρχουν πάνω από 2 εβδομάδες)

·         Ξαφνικά κακή απόδοση στο σχολείο

·         Απόσυρση από φίλους και δραστηριότητες

·         Λύπη και απελπισία

·         Έλλειψη ενθουσιασμού, ενέργειας, κινήτρων

·         Θυμός, οργή

·         Υπερβολική αντίδραση στην κριτική

·         Αίσθηση ανικανότητας να ικανοποιήσει τα ιδανικά του

·         Χαμηλή αυτοπεποίθηση ή ενοχές

·         Αναποφασιστικότητα, έλλειψη προσοχής και συγκέντρωσης, ξεχνάει

·         Ανησυχία κι εκνευρισμός

·         Αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου και του φαγητού

·         Χρήση ουσιών

·         Προβλήματα με τα άτομα που έχουν εξουσία

·         Σκέψεις ή πράξεις που σχετίζονται με αυτοκτονία

 

Τι πρέπει να γίνει

            Καταρχήν, το σημαντικότερο είναι να γίνει έγκαιρη διάγνωση από ειδικό, ώστε να ακολουθήσει η κατάλληλη θεραπεία.  Η κατάθλιψη είναι σοβαρή διαταραχή και μπορεί να χειροτερέψει και να απειλήσει την ίδια τη ζωή του ατόμου, αν δεν θεραπευτεί.  Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τον έφηβο να καταλάβει τι του προκάλεσε κατάθλιψη και να μάθει νέους τρόπους να χειρίζεται τα αρνητικά του συναισθήματα και τις διάφορες δύσκολες καταστάσεις.  Η φαρμακοθεραπεία μπορεί επίσης να βοηθήσει στο να αρθούν κάποια από τα συμπτώματα και σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία να αλλάξει ο έφηβος τις αρνητικές ιδέες και συμπεριφορές του.
Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 22 Απριλίου 2014


Mαμά τι έπαθες; ΑΚΑΤΑΛΑΒΙΣΙΑ;;;

Χμ, παιδική ερώτηση με βάθος, μήκος, πλάτος!  Αλήθεια, γιατί κατά καιρούς μπλοκάρουμε και δεν «ακούμε» τι μας λένε τα παιδιά μας;  Ίσως επειδή προσπαθούμε να απαντήσουμε, να διδάξουμε, να δώσουμε διάλεξη, να διορθώσουμε τα πράγματα, να προσφέρουμε λύσεις…  Καλά και όμορφα όλα αυτά, αλλά πολύ συχνά αχρείαστα, αφού το παιδί χρειάζεται να μάθει να διαχειρίζεται μόνο του τα θέματά του.  Τελικά το πιο σημαντικό στις συζητήσεις με το παιδί είναι να μπορεί ο γονιός να ακούσει με συναισθηματική κατανόηση.  Να ακούσει καλά, προσεκτικά, με τεντωμένα τα αυτιά (χωρίς να σκαλίζει το κινητό ή να διαβάζει μηνύματα στο κομπιούτερ!).

Πώς γίνεται ο γονιός καλός ακροατής του παιδιού του;

1.  Δώστε το 100% της προσοχής σας στο παιδί.  Κοιτάξτε το στα μάτια και πείτε «σε ακούω».  Και ακούστε, χωρίς αποσπάσεις της προσοχής: δηλαδή, κλείνοντας κινητό και σταθερό!  Το παιδί σας θα θυμάται μια ζωή ότι κλείσατε το τηλέφωνο ή το κομπιούτερ απλώς για να το ακούσετε! 

2. Αναγνωρίστε τα συναισθήματα του παιδιού και αναλογιστείτε τι συμβαίνει, χωρίς να κρίνετε. «Μάλλον θύμωσες με την αδερφή σου» ή «φαίνεται ότι ανησυχείς για το αυριανό τεστ» ανοίγουν τη συζήτηση, ενώ αντίθετα «πρέπει να φέρεσαι καλά στη μικρή σου αδερφή!» ή «δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για το αυριανό τεστ»   δεν επιτρέπουν συζήτηση.

3. Ταυτιστείτε συναισθηματικά, μη ρωτάτε.
Συναισθηματική ταύτιση είναι να καταλάβετε και να καθρεφτίσετε το συναίσθημα που σας δείχνει το παιδί: «δείχνεις λυπημένος σήμερα».  Αυτό, με ένα ζεστό χαμόγελο ανοίγει το δρόμο για συζήτηση περισσότερο από δεκάδες ερωτήσεις!

4. Mη κοιτάτε το παιδί στα μάτια!  Σας φαίνεται παράξενο;  Κι όμως, οι σοβαρές συζητήσεις με τα παιδιά γίνονται με πιο χαλαρό τρόπο, χωρίς να τα κοιτάμε κατάματα.  Είναι προτιμότερο να κάνουμε τη συζήτηση στο αυτοκίνητο, περπατώντας, την ώρα του μπάνιου ή με σβηστά φώτα πριν τον ύπνο.

5. Βοηθήστε το παιδί να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του με ενσυναίσθηση.  Η ενσυναίσθηση είναι η κατάσταση στην οποία είναι σαν να κρατάμε έναν καθρέφτη και να καθρεφτίζουμε τα συναισθήματα του άλλου, είναι όταν μπαίνουμε συναισθηματικά στη θέση του άλλου. Αναγνωρίστε και αποδεχτείτε το πώς αισθάνεται το παιδί (ακόμα και αν δε συμφωνείτε) και αντισταθείτε στον πειρασμό να του πείτε «αυτά είναι σαχλαμάρες» ή να μη νιώθει έτσι, όταν πρόκειται για αρνητικά συναισθήματα όπως ο θυμός ή η ζήλια. Όταν κατανοούμε και αποδεχόμαστε ένα αρνητικό συναίσθημα, χάνει την έντασή του και υποχωρεί.  

6. Μην προσπαθήστε να αλλάξετε τα συναισθήματα του παιδιού. Πραγματικά, το να ακούσετε προσεκτικά αυτό που σας λέει το παιδί, να αναγνωρίσετε και να αποδεχτείτε τα συναισθήματά του είναι ο καλύτερος τρόπος για να στηρίξετε το παιδί σας. Το να προσπαθήστε να μειώσετε τη σπουδαιότητα του συναισθήματος, να ξεγελάσετε το παιδί ή να του στρέψετε την προσοχή σε κάτι άλλο είναι μορφές ακύρωσης του πώς αισθάνεται το παιδί.  Όταν το παιδί δεχτεί, επεξεργαστεί και εκφράσει το άσχημο συναίσθημα, τότε μπορείτε να το βοηθήσετε να αλλάξει τη διάθεσή του.

7. Μη λύσετε εσείς το πρόβλημα. Αφήστε το παιδί αφού αποδεχτεί και επεξεργαστεί το αρνητικό του συναίσθημα να σκεφτεί λύσεις για το πρόβλημα.  Διαχειριστείτε το δικό σας άγχος και εμπιστευτείτε το παιδί σας.

8. Κλείστε το στόμα σας!  Μη κάνετε κήρυγμα στο παιδί, αφήστε το να σκεφτεί και να μάθει από τα λάθη του.

9. Διαχειριστείτε τα δικά σας συναισθήματα. Όταν οι γονείς βλέπουν ότι το παιδί τους νιώθει άσχημα συνήθως το παίρνουν προσωπικά και προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα.  Σκέψεις όπως «θα μπορούσα να το προλάβω!», «πώς άφησα να συμβεί κάτι τέτοιο στο παιδί μου;», «εγώ φταίω!» όχι μόνο δε βοηθάνε, αντίθετα, περιπλέκουν χειρότερα την κατάσταση.  Το πώς νιώθετε εσείς ούτε βοηθάει, ούτε λύνει το πρόβλημα!  Αφήστε τα δικά σας συναισθήματα στην άκρη και επικεντρωθείτε στο να κατανοήσετε πώς νιώθει το παιδί σας, να το βοηθήσετε να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του και να το στηρίξετε όταν αρχίσει να σκέφτεται τρόπους να διαχειριστεί την κατάσταση

10. Η αντίδρασή σας θα πρέπει να συμβαδίζει με τα συναισθήματα του παιδιού.  Αν το παιδί σας είναι στεναχωρημένο επειδή κάποιος του έσπασε ένα παιχνίδι ή επειδή δεν έγραψε καλά σε ένα τεστ, η αντίδρασή σας θα πρέπει να είναι ανάλογη της «συμφοράς» και όχι σαν να πρόκειται για μια ολική καταστροφή!  Αντίστροφα, αν μηχανικά πείτε κάτι του στυλ «δεν πειράζει, θα περάσει» είναι πιθανό ότι το παιδί θα έχει έντονη αρνητική αντίδραση (ιδίως αν είναι στην εφηβεία!). Κατανοήστε το συναίσθημα του παιδιού και ταυτόχρονα μεταδώστε –χωρίς λόγια!- την πίστη σας ότι και αυτό θα περάσει και τα πράγματα θα γίνουν πάλι καλά.  

 
Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

H Σημασία του Πάσχα: Μήνυμα Θετικής Ψυχολογίας


Από τα Πάθη στην Ανάσταση: η σημασία του Πάσχα

Μήνυμα θετικής ψυχολογίας

  Η Κυριακή του Πάσχα αποτελεί σημαντική πηγή έμπνευσης και εσωτερικής ανάτασης για τον άνθρωπο.  Από τα ματωμένα σεντόνια στον άδειο τάφο του Κυρίου, ο κόσμος σηματοδότησε τότε μια διαφορετική εποχή καινούργιων γενναίων ξεκινημάτων.  Το μήνυμα της αγάπης, της πίστης και της ελπίδας αντηχεί σε όλο τον κόσμο, από το ρημαγμένο Αφγανιστάν στην εμπόλεμη Παλαιστίνη.

Ο Ντοστογιέφσκι, στους «Αδελφούς Καραμαζώφ» είπε: «χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται», αλλά η γιορτή του Πάσχα δηλώνει «Με το Θεό, όλα είναι δυνατά».  Πρόκειται για ένα μήνυμα ελπίδας που ξεπερνάει τους περιορισμούς μας και θριαμβεύει πάνω στους χειρότερους φόβους μας.  Αυτό είναι το πραγματικό νόημα του Πάσχα!

 

Το νόημα της Μεγάλης Εβδομάδας


            Η εβδομάδα των παθών, όπως επίσης αποκαλείται η Μεγάλη Εβδομάδα, σηματοδοτεί, πέρα από το θρησκευτικό της νόημα, την έναρξη μιας εποχής σκέψης και περισυλλογής για τους περισσότερους ανθρώπους.  Είναι η εβδομάδα κατά την οποία ακόμα και άτομα τα οποία δεν εκκλησιάζονται τακτικά αισθάνονται την ανάγκη να πάνε στην εκκλησία, ν’ ανάψουν ένα κεράκι και να σκύψουν συλλογισμένοι το κεφάλι μπροστά στα εικονίσματα.  Γιατί όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο;  Ποιος είναι ο λόγος που το άτομο αισθάνεται ξαφνικά αυτή την ανάγκη να πάει στην εκκλησία;  Γιατί συγκεκριμένα αυτή την εβδομάδα που συνδέεται με τη γιορτή του Πάσχα και όχι ενδεχομένως κάποια άλλη;

            Τα πάθη του Χριστού, σε ψυχολογικό επίπεδο, συμβολίζουν τα πάθη που περνάει κάθε άνθρωπος.  Πρόκειται για μια υπενθύμιση ότι, όσο καλά και αν πάει η ζωή κάποιου, υπάρχουν πάντα οι δύσκολες στιγμές, τα πράγματα που δεν μπορεί κανείς να ελέγξει, οι συγκυρίες ή τα δυσάρεστα που συμβαίνουν ξαφνικά και ταράζουν την ομαλή ζωή και τη ρουτίνα.  Η Μεγάλη Εβδομάδα συμβολίζει τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου, τα προσωπικά πάθη που βασανίζουν τον κάθε ένα και του θυμίζει με αμείλικτο τρόπο τις ανθρώπινες αδυναμίες.

 

Το προσωπικό νόημα του Πάσχα


            Κόκκινα αυγά, μοσχοβολιστά τσουρέκια, ο παραδοσιακός οβελίας, τα κοκορέτσια, η ευκαιρία απόδρασης στο χωριό: για τους περισσότερους, το Πάσχα είναι μια όμορφη ανοιξιάτικη γιορτή που προσφέρει την ευκαιρία να περάσουμε τη μέρα με την οικογένειά μας και να ευχαριστηθούμε με το όσα έχουμε.  Όμως, η γιορτή αυτή είναι κάτι περισσότερο από αυτή την απλή ευχαρίστηση.  Η μεγάλη αυτή γιορτή της χριστιανοσύνης έχει όμως και προσωπικό νόημα για το κάθε άτομο, γιατί αγγίζει τα βαθύτατα υπαρξιακά θέματα του πόνου, της δυστυχίας, του δεινοπαθήματος, και του θανάτου.  Είναι μια ευκαιρία για να κάνει κανείς την ενδοσκόπησή του, για να ρίξει μια διεισδυτική ματιά στον εσωτερικό του κόσμο και να αναλογιστεί για την πορεία του, τις αξίες του και τους στόχους του.  Η Εβδομάδα των Παθών που καταλήγει στην Ανάσταση έχει ένα βαθύ ψυχολογικό νόημα: το πέρασμα από τα πάθη στη λύτρωση και τον εορτασμό της ανανέωσης και της ανάτασης.

Το πάθος, ο πόνος οι προδοσίες, οι πειρασμοί, οι πλάνες, οι προσκολλήσεις, οι απογοητεύσεις, οι δυσκολίες, ο θάνατος είναι το ψυχολογικό τοπίο μέσα στο οποίο ζει ο άνθρωπος και το οποίο ζει μέσα μας.  Ξεπερνώντας όλα αυτά τα στοιχεία μπορούμε να ξαναδημιουργήσουμε το ατομικό μας ψυχολογικό τοπίο, να ανανεωθούμε και να δώσουμε νέο νόημα στη ζωή μας.  Δεν είναι τυχαίο ότι η γιορτή του Πάσχα συμπίπτει με την Άνοιξη, όταν η φύση ξυπνά από τη χειμερία νάρκη της και περνά στην περίοδο της γονιμότητας και της ευφορίας.

Ψυχολογικά, αυτή η γιορτή συμβολίζει και μια ευρύτερη ψυχική διαδικασία της εξάλειψης και της αναγέννησης: εγκαταλείπουμε όλα όσα είμαστε και δεν μας αρέσουν και προσπαθούμε να κερδίσουμε κάτι νέο, να αναγεννηθούμε ψυχολογικά με διαφορετικό τρόπο.  Ο άνθρωπος είναι φυλακισμένος των συνηθειών του, των φόβων του, της αρνητικότητας και της επιφυλακτικότητάς του, αλλά πάντα έχει τη δυνατότητα να αποδράσει με το να πάψει να φοβάται τους εσωτερικούς κι εξωτερικούς «εχθρούς» του, με το να πάψει να φοβάται το γεγονός ότι έχει να κουβαλήσει τον προσωπικό του σταυρό και αντέξει τον πόνο.  Ο άνθρωπος θα πρέπει να εγκαταλείψει την αυτολύπηση και το αυτομαστίγωμα και να είναι διατεθειμένος να ξεπεράσει τα προσωπικά του όρια, τις δυσκολίες του, την ψυχολογική τελμάτωσή του, και την έλλειψη νοήματος στη ζωή του.  Ο άνθρωπος χρειάζεται κάτι που θα τον υποκινήσει, αυτό το σποράκι που θα φυτρώσει και θα θεριέψει μέσα του: πάθος σε αυτό που κάνει, πίστη κι ελπίδα σε κάτι, ενδιαφέροντα και όνειρα.

Το μήνυμα της Ανάστασης έρχεται να μας θυμίσει με πολύ επίκαιρο τρόπο ότι, παρόλες τις δυσκολίες, τις αντιξοότητες, ακόμα και το θάνατο γύρω μας, ωστόσο μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον εαυτό μας στον βαθμό που επιθυμούμε κάτι τέτοιο και ρισκάρουμε να το πραγματοποιήσουμε.

 

 

 
Διαβάστε περισσότερα »

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Χαρακτηριστικά Τελειομανίας: Σας Φαίνονται Γνώριμα;



Μήπως οι Πολύ Υψηλές Προσδοκίες Σας Καταστρέφουν την Εσωτερική σας Γαλήνη;

Αν αναρωτιέστε αν είστε ή όχι τελειομανής, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είστε, τουλάχιστον ως ένα βαθμό. Οι τελειομανείς μοιάζουν πολύ με τους πετυχημένους και τους πολύ αποδοτικούς ανθρώπους, αλλά με κάποιες βασικές διαφορές. Αυτές οι διαφορές είναι σημαντικές διότι οι τελειομανείς συνήθως βιώνουν περισσότερο στρες! Τα ακόλουθα είναι κάποια ενδεικτικά χαρακτηριστικά των τελειομανών. Σας είναι κάποια από αυτά οικεία;

Τρόπος Σκέψης ‘Όλα ή Τίποτα’:   Οι τελειομανείς, όπως και οι πολύ αποδοτικοί άνθρωποι, συνήθως βάζουν υψηλούς στόχους και προσπαθούν πολύ για να τους φτάσουνε. Παρόλα αυτά ένα πολύ αποδοτικό άτομο μπορεί να μείνει ικανοποιημένο με το να κάνει πολύ καλά μια δουλειά και να επιτυγχάνει ένα εξαίρετο αποτέλεσμα (ή κάτι κοντά σε αυτό), ακόμα και αν οι πολύ υψηλοί στόχοι δεν έχουν πιαστεί εντελώς. Οι τελειομανείς δεν πρόκειται να δεχτούν τίποτα λιγότερο από το τέλειο. Το ‘σχεδόν τέλειο’ θεωρείτε από αυτούς αποτυχία.

Κριτικό Μάτι: Οι τελειομανείς είναι πιο επικριτικοί με τους εαυτούς τους και τους άλλους, από ότι είναι τα πολύ αποδοτικά άτομα.  Ενώ αυτά νιώθουν περηφάνια για τα κατορθώματά τους και υποστηρίζουν τους άλλους, οι τελειομανείς έχουν την τάση να εντοπίζουν μικρά λάθη και ατέλειες στη δουλειά και στον εαυτό τους, όπως κάνουν και για τους άλλους και τη δουλειά αυτών. Επικεντρώνονται σε αυτές τις ατέλειες και δυσκολεύονται να δουν οτιδήποτε άλλο, και είναι ακόμα πιο αποδοκιμαστικοί για τους εαυτούς τους και τους άλλους, όταν πραγματικά υπάρχει αποτυχία.

‘Σπρώχνωή Τραβώ’: Οι πολύ αποδοτικοί άνθρωποι έχουν την τάση να ‘ωθούνται’ προς τους στόχους τους από μια επιθυμία να τους πραγματοποιήσουνε, και είναι ευχαριστημένοι με οποιοδήποτε βήμα γίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Οι τελειομανείς, από την άλλη, έχουν την τάση να ‘σπρώχνονται’ προς τους στόχους τους από φόβο μήπως και δεν τους φτάσουν, και θεωρούν αποτυχία οτιδήποτε λιγότερο από έναν απόλυτα επιτυχημένο στόχο.

Μη Ρεαλιστικά Κριτήρια:  Δυστυχώς, οι στόχοι ενός τελειομανούς δεν είναι μερικές φορές ούτε καν ρεαλιστικοί. Ενώ οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι μπορούν να βάλουν υψηλούς στόχους, απολαμβάνοντας ίσως τη διαδικασία να προχωρούν λίγο παραπέρα αφού έχουν κατακτήσει το στόχο τους, οι τελειομανείς συχνά θέτουν στόχους μη εφικτούς. Για αυτό το λόγο, οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι όχι μόνο είναι πιο ευτυχείς, αλλά και πιο επιτυχείς στην επίτευξη των στόχων τους.

Εστίαση στο Αποτέλεσμα: Οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι μπορούν να ευχαριστηθούν τη διαδικασία της προσπάθειας επίτευξης ενός στόχου, το ίδιο ή και περισσότερο από την ίδια την κατάκτησή του. Αντιθέτως, οι τελειομανείς βλέπουν το στόχο και τίποτα άλλο. Ενδιαφέρονται τόσο πολύ να φτάσουν τον στόχο τους και να αποφύγουν την τρομερή αποτυχία, που δεν μπορούν να ευχαριστηθούν τη διαδικασία της προσπάθειας.

Κατάθλιψη Εξαιτίας μη Κατακτημένων Στόχων:  Οι τελειομανείς είναι πολύ λιγότερο ευτυχισμένοι και καλόβολοι, σε σχέση με τους υψηλά αποδοτικούς ανθρώπους. Ενώ οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι μπορούν να επανέλθουν σχετικά εύκολα από μια απογοήτευση, οι τελειομανείς έχουν την τάση να κατηγορούν όλο και περισσότερο τον εαυτό τους και να γεμίζουν με αρνητικά συναισθήματα, όταν οι υψηλές προσδοκίες τους δεν υλοποιούνται. Αυτό οδηγεί στον…

Φόβο της Αποτυχίας: Οι τελειομανείς φοβούνται επίσης πολύ περισσότερο την αποτυχία από τους υψηλά αποδοτικούς ανθρώπους. Επειδή επενδύουν τόσο πολύ στο αποτέλεσμα και απογοητεύονται τόσο πολύ από οτιδήποτε είναι λιγότερο από την τελειότητα, η αποτυχία γίνεται μια τρομαχτική προοπτική. Και, επειδή οτιδήποτε λιγότερο από την τελειότητα θεωρείται ‘αποτυχία’, αυτό μπορεί να οδηγήσει στην…

Αναβλητικότητα: Φαίνεται παράδοξο ότι οι τελειομανείς μπορεί να έχουν προδιάθεση να αναβάλουν, τη στιγμή που αυτό το χαρακτηριστικό είναι καταστροφικό για την παραγωγικότητα, αλλά πράγματι η τελειομανία και η αναβλητικότητα φαίνεται να πηγαίνουν χέρι-χέρι. Αυτό συμβαίνει γιατί, καθώς φοβούνται την αποτυχία, συχνά οι τελειομανείς ανησυχούν τόσο πολύ μήπως και κάνουν κάτι ατελώς, που ακινητοποιούνται και αποτυγχάνουν να κάνουν το οτιδήποτε! Αυτό οδηγεί σε περαιτέρω συναισθήματα αποτυχίας, και έτσι διαιωνίζεται ένας φαύλος κύκλος.

Αμυντικότητα: Επειδή μια επίδοση κατώτερη του τέλειου είναι τόσο επώδυνη και τρομαχτική για τους τελειομανείς, τείνουν να κάνουν εποικοδομητική κριτική αμυντικά, ενώ οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι μπορεί να δουν την κριτική ως χρήσιμη πληροφορία για βελτίωση της μελλοντικής του απόδοσης.

Χαμηλή Αυτοεκτίμηση: Οι υψηλά αποδοτικοί άνθρωποι έχουν την τάση να έχουν εξίσου υψηλή αυτοεκτίμηση, όχι όμως και οι τελειομανείς. Αυτοί έχουν την τάση να κάνουν πολλή αυτοκριτική, να είναι δυστυχισμένοι και να υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Μπορεί επίσης να είναι μοναχικοί ή απομονωμένοι, καθώς η κριτική τους φύση και η αυστηρότητα, κάνουν τους άλλους να απομακρύνονται. Αυτό οδηγεί σε ακόμα πιο χαμηλή αυτοεκτίμηση.

            Αν δείτε κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά τελειομανίας σε εσάς, μην απογοητευτείτε. Αναγνωρίζοντας ότι μια αλλαγή είναι απαραίτητη, είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας πιο καλόβολης ζωής, την επίτευξη της εσωτερικής γαλήνης, την συνειδητοποίηση ότι η πραγματική επιτυχία έρχεται όταν ξεπεραστεί η τελειομανία και ότι το ‘σχεδόν τέλειο’ είναι εξίσου πολύ καλό!
Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Ανοιξιάτικη Ανανέωση και Αυτοβελτίωση


Πιστεύετε στην αυτοβελτίωση;

            Πολλές φορές βλέπουμε παραδείγματα ή ακούμε παράπονα από ανθρώπους γύρω μας που με τη συμπεριφορά ή τα λόγια τους δηλώνουν ότι κάτι τους φταίει, κάτι δεν τους ικανοποιεί στη ζωή τους, περιγράφουν μια γενική και αόριστη δυσαρέσκεια, μια σκιά στη ζωή τους.  Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;  Τις πιο πολλές φορές πρόκειται για άτομα έξυπνα, φιλόδοξα, εργατικά, που έχουν θέσει υψηλούς στόχους στη ζωή τους, πιθανόν έχουν πετύχει και πολλούς από αυτούς.  Πρόκειται για άτομα που έχουν μια καλή καριέρα ή βρίσκονται στο στάδιο της δημιουργίας της, έχουν καλές σχέσεις με τους γύρω τους, πιθανόν έχουν δημιουργήσει οικογένεια και, με δυο λόγια, έχουν όλα όσα θεωρούνται εχέγγυα της επιτυχίας.  Και όμως, αυτοί οι άνθρωποι παραπονιούνται ότι κάτι τους φταίει.

 

Το γενικό και αόριστο δυσάρεστο συναίσθημα

            Υπάρχει ένα παράπονο για ένα γενικό και αόριστο δυσάρεστο συναίσθημα, που πολλές φορές περιγράφεται ως εσωτερική γκρίνια: το άτομο «τρώγεται με τα ρούχα του», είναι δυσαρεστημένο με τον εαυτό του, έχει μια εσωτερική αίσθηση έλλειψης.  Επίσης, υπάρχει αίσθηση του ανικανοποίητου, σαν να μη του φτάνουν τα όσα έχει ή τα όσα έχει επιτύχει και θέλει να κυνηγήσει το παραπάνω.  Το άτομο αυτό μπορεί να βιώνει συναισθήματα χαράς, όμως δηλώνει ότι πρόκειται για πλαστή ή κούφια χαρά της στιγμής, που δεν έχει βάθος και εξατμίζεται γρήγορα. Το άτομο αυτό συχνά ψάχνει να βρει νόημα στη ζωή του, να αναπληρώσει το εσωτερικό του κενό με κάποιου είδους δημιουργία.

 

Γιατί οι άνθρωποι παραπονιούνται γενικά και αόριστα;

            Συχνά ένας άνθρωπος παραπονιέται γενικά και αόριστα όχι επειδή κάτι πάει πραγματικά στραβά ή έχει μια μεγάλη δυσκολία στη ζωή του (σε αυτές τις περιπτώσεις τα παράπονά του θα είχαν αντικειμενικό λόγο ύπαρξης), αλλά το άτομο έχει μια υποκειμενική αίσθηση τελμάτωσης.  Αυτή η αίσθηση δε σχετίζεται με συγκεκριμένα επιτεύγματα ή επιτυχίες που μπορεί να έχει αυτός ο άνθρωπος, αφού και άνθρωποι επιτυχημένοι με αντικειμενικά κριτήρια μπορεί να αισθάνονται έτσι δυσάρεστα.  Με ψυχολογικούς όρους, όταν ένα άτομο καλύψει τις βασικές του σύμφωνα με την ιεράρχηση των αναγκών κατά Maslow, δηλαδή την ανάγκη για φαγητό, για καταφύγιο και ασφάλεια, τότε του γεννιέται η επιθυμία να καλύψει και άλλες ανάγκες, οι οποίες βρίσκονται υψηλότερα στην πυραμίδα.

Έτσι, αυτή η αρνητική αίσθηση που έχει ο άνθρωπος μπορεί να μετασχηματιστεί σε κάτι θετικό, στο αίτημα για αυτοβελτίωση.  Με τον όρο αυτό δεν εννοούμε ότι κάποιος έχει μειονεκτήματα τα οποία θα πρέπει να διορθώσει, αλλά, κυρίως, ότι θέλει να ανελιχθεί σε ένα υψηλότερο επίπεδο.

 

Τι μπορεί να κάνει κανείς για την αυτοβελτίωσή του;

            Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πετύχει κανείς την αυτοβελτίωσή του και να αισθανθεί καλύτερα, πληρέστερος και πιο ικανοποιημένος με τον εαυτό του και τη ζωή του.  Η ανεύρεση νέων χόμπι, ενδιαφερόντων και απασχολήσεων είναι ένα καλό ξεκίνημα στο να βγει κανείς από την προσωπική του τελμάτωση και να επεκτείνει τους ορίζοντές του.  Η διεύρυνση του κοινωνικού του κύκλου, ιδίως με άτομα που έχουν ενδιαφέροντα και περιεχόμενο είναι επίσης ένας άλλος τρόπος εσωτερικής τόνωσης του ατόμου.  Το διάβασμα και οι ωραίες συζητήσεις είναι επίσης ένας άλλος τρόπος τον οποίο πολλοί επιλέγουν για την εσωτερική τους αυτοβελτίωση.  Για κάποια άτομα η παρακολούθηση ενός προγράμματος σπουδών (το οποίο δεν τους είναι απαραίτητο επαγγελματικά, αλλά το κάνουν για το κέφι τους) είναι ένας ακόμα δρόμος για την αυτοβελτίωση.  Η βαθύτερη γνωριμία με τον εαυτό είναι επίσης ένας σταθερός τρόπος αυτοβελτίωσης, που προέρχεται από το ίδιο το άτομο και δε βασίζεται σε εξωτερικούς παράγοντες.  Τα σεμινάρια αυτοβελτίωσης και αυτογνωσίας καθώς και η ψυχοθεραπεία αποτελούν το βασικό δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση.  Τέλος, η νοηματοδότηση της ζωής, η εύρεση κάποιου νοήματος καθώς και η συνειδητή βίωση της κάθε στιγμής, (όταν κάποιος κάνει κάτι και στρέφει την προσοχή του σε αυτό και το απολαμβάνει, αντί να το κάνει μηχανικά σκεπτόμενος άλλα πράγματα) είναι τρόποι που οδηγούν στην αυτοβελτίωση και την προσωπική αρμονία.
Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Εσείς, πόσο ζωτικό χώρο έχετε;


Ο Ζωτικός χώρος στην ψυχολογική μας ζωή


 

Τι κοινό έχουν ο άντρας που λέει στη γυναίκα του «πάω στο γήπεδο με τα παιδιά» κι εννοεί την αντροπαρέα του, η κοπέλα που λέει στο φίλο της «επιτέλους θέλω ν’ ανασάνω, θα βγω με τα κορίτσια» και ο έφηβος που κλείνει με δύναμη την πόρτα του δωματίου του, φροντίζοντας να κρεμάσει απ’ έξω πινακίδες με νεκροκεφαλές που απαγορεύουν την είσοδο;

            Και τα τρία αυτά άτομα διεκδικούν των ζωτικό τους χώρο!  Η έννοια του ζωτικού χώρου δεν περιορίζεται σε ένα χωρικό πλαίσιο, σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο, περισσότερα τετραγωνικά όπου μπορεί κανείς να βρεθεί μόνος, αλλά πρόκειται, κυρίως, για μια ψυχολογική έννοια.  Πρόκειται για την ανάγκη του ανθρώπου να έχει έναν δικό του, απαραβίαστο χώρο, πάντα μιλώντας με ψυχολογικούς όρους, μια ψυχική περιοχή στην οποία μπορεί κανείς ανενόχλητα να είναι ο εαυτός του και να την αξιοποιεί όπως ο ίδιος χρειάζεται κάθε φορά 

 

Ζωτικός Χώρος και Πολιτισμικές Διαφορές


Ο ζωτικός μας χώρος είναι λοιπόν μια υποκειμενική έννοια που ξεκινά και οριοθετείται καταρχήν μέσα μας, αλλά επηρεάζεται και από τις πολιτισμικές επιταγές του κάθε λαού.  Για παράδειγμα, οι Έλληνες και, γενικότερα, οι μεσογειακοί και αραβικοί λαοί, έχουν την τάση της εγγύτητας.  Έτσι, σε μια συνομιλία τα δύο άτομα μπορεί να στέκονται ιδιαίτερα κοντά, να αγγίζονται, αλλά, γενικότερα, ν’ αποφεύγουν να κοιταχτούν στα μάτια.  Σε άλλες κουλτούρες όμως, όπως στις βόρειες ευρωπαϊκές ή την αμερικανική, η φυσική εγγύτητα με τον συνομιλητή δεν είναι επιθυμητή και τα άτομα φροντίζουν να βρίσκονται σε απόσταση «ασφαλείας» μεταξύ τους, σε σημείο που αν ο ένας συνομιλητής την παραβιάσει, ο άλλος να κάνει ένα-δυο βήματα πίσω προκειμένου να διατηρήσει την αρχική απόσταση, συνήθως από ένα ως τρισήμισι μέτρα.  Στις ίδιες κουλτούρες το φιλικό άγγιγμα είναι κάτι που δεν είναι ευρέως αποδεκτό μεταξύ απλών γνωστών και οι άνθρωποι το αποφεύγουν.  Αυτή είναι η οριοθέτηση του ζωτικού χώρου του εαυτού στο χώρο και σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους.

 

Η Ψυχολογική Διάσταση του Ζωτικού Χώρου


            Ας περάσουμε όμως στην ψυχολογική διάσταση του ζωτικού χώρου.  Κάθε άτομο έχει την ανάγκη να κατέχει το δικό του νοητό κουβούκλιο γύρω από τη φυσική του ύπαρξη και να μπορεί ν’ απομονώνεται κατά βούληση. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από αυτή την προσωπική του φυσαλίδα που στην ουσία είναι η ελευθερία που απαιτεί κανείς για τον εαυτό του.  Οι επιθυμίες και οι φόβοι, αλλά κυρίως η καλλιέργεια του ποιοί είμαστε συντελείται μέσα σε αυτή την ατομική μας φυσαλίδα.  Έντονα συναισθήματα λύπης, θυμού, εκνευρισμού, εκτός από την εκδήλωσή τους στο περιβάλλον του ατόμου (κάτι το οποίο μπορεί να πάρει αρνητικές διαστάσεις και να επηρεάσει τις σχέσεις του), μπορεί να χρειάζονται έναν δικό τους χώρο εντελώς προσωπικής έκφρασης, έναν χώρο ιδιωτικό και απαραβίαστο από τους άλλους (ακόμα κι όταν αυτοί έχουν καλές προθέσεις).  Η ανάγκη του καθίσει κανείς μόνος του με τον εαυτό του, είτε σε περισυλλογή είτε μυρηκάζοντας κάποιο πρόβλημα, είτε χαλαρώνοντας, μπορεί να είναι εξίσου έντονη με την ανάγκη να ρίξει κανείς μια γροθιά στο μαξιλάρι του ή να φωνάξει την ώρα που κάνει ντους και δεν τον ακούει κανείς, ή να βάλει τα κλάματα μακριά από αδιάκριτα βλέμματα.  Ο ζωτικός χώρος σαν έννοια, λοιπόν, έχει λόγο ύπαρξης στο σπίτι, τη δουλειά, τις σπουδές και τη συναισθηματική μας ζωή.

 

 

Ποια Άτομα Θέλουν να Διατηρούν τις Αποστάσεις από τους Άλλους και Εργασιακός Χώρος

 

            Υπάρχει ένα συγκεκριμένο ψυχολογικό προφίλ που προκαλεί σε ορισμένα άτομα την ιδιαίτερη  ανάγκη να τηρούν τις αποστάσεις, φυσικές, όπως στέκονται στο χώρο, και ψυχολογικές, από τους άλλους.  Τα άτομα αυτά συνήθως έχουν μειωμένη αυτοπεποίθηση και βρίσκονται κάτω από έντονο στρες.  Αλλά και ανταγωνιστικά άτομα που μπαίνουν στη διαδικασία σύγκρισης του εαυτού τους με τον άλλον μπορεί να προτιμήσουν ν’ αποφύγουν τη φυσική και τη συναισθηματική εγγύτητα με το συνομιλητή τους και να διατηρήσουν μια πιο απόμακρη στάση.  Γενικότερα, η προσέγγιση μπορεί να εκληφθεί ως απειλή και επομένως να προκαλέσει στο άτομο την αντίδραση του να αποτραβηχτεί.  Αυτό συμβαίνει συχνά στον εργασιακό χώρο, όπου όλα τα παραπάνω ψυχολογικά χαρακτηριστικά μπορεί να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για την έκφρασή τους και να εντείνονται από πιθανές στρεσογόνες και ανταγωνιστικές συνθήκες εργασίας.

 

Τι Συμβαίνει όταν Παραβιάζεται ο Ζωτικός Χώρος


 

            Από μικρή ηλικία ο άνθρωπος μαθαίνει να απομονώνεται στη φυσαλίδα του για όσο χρειάζεται προκειμένου να ανασυγκροτηθεί και να νιώσει έτοιμος να επιστρέψει στις καθημερινές δραστηριότητες και καθήκοντά του.  Αυτό γίνεται ακόμα και σ’ ένα μικρό σπίτι, γιατί τελικά δεν είναι θέμα χώρου, αλλά θέμα ψυχολογικό.  Ο γονιός πρέπει να μάθει να σέβεται την ανάγκη του παιδιού, που διαγράφεται ιδιαίτερα έντονη στην εφηβική ηλικία, για τέτοιου είδους απομόνωση στην προσωπική του φυσαλίδα.  Ακόμα και αν από φυσικής πλευράς ο χώρος αυτός είναι ένα μικροσκοπικό εφηβικό δωμάτιο, διακοσμημένο σύμφωνα με τα γούστα του εφήβου και όχι βάσει της γονεϊκής λογοκρισίας, ή αν πρόκειται για το χώρο του κρεβατιού του (σε περίπτωση που μοιράζεται το δωμάτιο) με απομόνωση μέσω των ακουστικών του CD player του, η ψυχική διαδικασία που συντελείται είναι κεφαλαιώδης.  Η ανάγκη αυτή του να κλειστεί κανείς στο κουκούλι του για να επεξεργαστεί βασικά ζητήματα που σχετίζονται με τον εαυτό και την ταυτότητα εκφράζεται στην εφηβεία με τα απαγορευτικά σήματα που κολλάνε οι έφηβοι στην πόρτα του δωματίου τους και με την αμείλικτη περιφρούρηση του προσωπικού τους χώρου.  Αν δε μάθει κανείς την έννοια του ζωτικού χώρου από σχετικά μικρή ηλικία, δεν θα ξέρει στη συνέχεια πώς να τον διεκδικήσει, πράγμα που οδηγεί σε προσωπικές και διαπροσωπικές δυσκολίες.

            Οι παραβάσεις του ζωτικού χώρου σε όλες τις ηλικίες δημιουργούν σύγχυση, άγχος, στρες, αλλά και καυγάδες.  Επίσης εμφανίζονται ψυχοχωματικά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλοι και γαστρεντερικά προβλήματα.  Η έλλειψη ζωτικού χώρου σε μια σχέση συνεπάγεται μη εξασφάλιση όλων αυτών που ο άνθρωπος θεωρεί απαραίτητα κι επομένως το άτομο υποφέρει και μαζί μ’ αυτό και η σχέση του.
Διαβάστε περισσότερα »

share