Πώς να Αλλάξετε την Αρνητική σας Στάση (όταν δε μπορείτε να αλλάξετε τίποτε άλλο)

Πολλές φορές οι αναγνώστες μου γράφουν «καλά όλα αυτά περί θετικής διάθεσης, αλλά τι γίνεται όταν υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα, πχ, ανεργία, φτώχεια, δυσκολίες στην οικογένεια, κλπ»;

Η απάντηση είναι ότι δυστυχώς, υπάρχουν καταστάσεις που δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε (ή αργούν πολύ για να αλλάξουν/λυθούν)- ωστόσο, το να έχουμε αρνητική στάση και διάθεση σίγουρα ΔΕΝ πρόκειται να τις αλλάξει, ούτε και να κάνει τη ζωή μας καλύτερη.

Τι μπορεί λοιπόν να κάνει ένας άνθρωπος, δεδομένων των όποιων δυσκολιών, για να αλλάξει τη στάση του από αρνητική σε θετική;

(1) Παραδοχή.  Καταρχήν θα πρέπει να παραδεχτείτε στον εαυτό σας ότι δεν είστε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι και ότι έχετε αρνητική στάση απέναντι στη ζωή.  Στη συνέχεια χρειάζεται να προσδιορίσετε τον λόγο που συμβαίνει αυτό.

(2) Έλεγχος.  Μπορείτε να κάνετε κάτι για να αλλάξετε την κατάσταση;  Μην περιμένετε μια μεγάλη αλλαγή από τη μια ώρα στην άλλη.  Υπάρχουν βήματα ή μικρές ενέργειες που θα σας βάλουν στο σωστό δρόμο;  Ακόμα και αν δεν αλλάζει η κατάσταση, αλλάζει ο τρόπος που την αντιμετωπίζετε.

(3) Εξετάστε τον τρόπο που σκέφτεστε.  Μήπως τα κρίνετε όλα αρνητικά, βλέπετε μόνο τα στραβά και τα ανάποδα και κάνετε αρνητικές προβλέψεις;  Αν ναι, να ξέρετε ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι μπλοκαριστικός και σας φρενάρει από την όποια εξέλιξη.  Όταν κανείς σκέφτεται αρνητικά τείνει να φέρεται με αντίστοιχο τρόπο, οπότε δεν κάνει τις θετικές ενέργειες που θα τον βοηθούσαν.

(4) Καλλιεργήστε θετική σκέψη.  Μάθετε να είστε αντικειμενικοί με τα αρνητικά στη ζωή σας, αλλά όχι απαισιόδοξοι.  Αναρωτηθείτε «τι μπορώ να κάνω για να νιώσω καλύτερα, ακόμα και αν αυτή τη στιγμή δεν αλλάζει η κατάσταση;».

(5) Σταματήστε να κατακρίνετε τον εαυτό σας.  Αν είστε διαρκώς επικριτικοί με τον εαυτό σας, αν μονίμως εντοπίζετε τα λάθη σας και αν προσδιορίζετε τον εαυτό σας με αρνητικούς χαρακτηρισμούς (είμαι ανίκανος, άσχημος, ανάξιος, άτυχος, κλπ) τότε δεν επιτρέπετε στον εαυτό σας να αναδείξει τα θετικά του στοιχεία.

(6) Σταματήστε να κατακρίνετε τους άλλους.  Πράγματι, είναι πολύ πιθανό ότι άλλοι άνθρωποι έχουν ένα μερτικό ευθύνης για τις δυσκολίες σας, αλλά κάπου έχετε κι εσείς λάθος, αφού τους επιτρέψατε να μπουν στη ζωή σας ή αφού τους αφήνετε μέσα στη ζωή σας.  Αναλάβετε τις ευθύνες σας και επικεντρωθείτε στο τι μπορείτε να κάνετε εσείς.

(7) Κάντε πράγματα που αγαπάτε.  Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν αρνητική στάση έχουν παραδοθεί, έχουν ηττοπάθεια και δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να περνάει καλά και να κάνει όμορφα πράγματα.  Αντιστρέψτε την κατάσταση, κάνοντας όσα σας ευχαριστούν, με χόμπι, δραστηριότητες, αθλητισμό.

(8) Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ανθρώπους που έχουν θετική στάση.  Διαλέξτε φίλους που χαμογελάνε, που έχουν να πουν μια καλή κουβέντα, που είναι θετικοί.  Βρέστε άλλα θέματα συζήτησης εκτός από τα προβλήματά σας.

(9) Συνειδητοποιήστε ότι η θετική στάση είναι επιλογή.  Συχνά είναι πολύ πιο εύκολο να κλαίγεται κανείς για τα όσα άσχημα του συμβαίνουν και να αδρανεί, γιατί το να σηκωθεί από τη θέση του και να πάρει τη ζωή του στα χέρια του είναι πραγματικά αρκετά δύσκολο, στην αρχή τουλάχιστον.  Επιλέξτε καλή διάθεση και θετική στάση και κινηθείτε προς αυτή την κατεύθυνση.

(10) Συνειδητοποιήστε ότι η ζωή είναι πολύτιμη.  Αντί να επικεντρώνεστε στα στραβά και τα ανάποδα, καλλιεργήστε την ιδέα ότι η ζωή είναι πολύτιμη, μονάκριβη και αναντικατάστατη και ξεκινήστε να δημιουργείτε τη ζωή που θέλετε.

Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας και να κουβεντιάσουμε στο

http://anelanda.gr/liza/epikoinwnia/

Θυμηθείτε επίσης να επισκεφθείτε την επαγγελματική μου σελίδα  στο Facebook

https://www.facebook.com/lvarvogli και να κάνετε like!

Διαλέξτε Αγάπη, Ηρεμία, Χαρά!

Δρ Λίζα

Διαβάστε περισσότερα »

Οι 4 Συμπεριφορές που Δείχνουν ότι το Παιδί Έχει Άγχος του Αποχωρισμού

Τι Είδους Άγχος Αποχωρισμού Έχει το Παιδί σας;

Ένα φυσιολογικό στάδιο της εξέλιξης του παιδιού είναι το άγχος του αποχωρισμού, το οποίο εμφανίζεται στην ηλικία περίπου των 8 μηνών μέχρι περίπου την ηλικία των 3 ετών και δείχνει ότι το παιδί έχει αναπτύξει δυνατό συναισθηματικό δεσμό με τη μητέρα ή το πρόσωπο που το φροντίζει.  Το πολύ μικρό παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει ότι οι άνθρωποι -και τα αντικείμενα- γύρω του είναι μόνιμοι και μοναδικοί.  Ωστόσο, δεν έχει αναπτύξει ακόμα την έννοια του χρόνου, έτσι δεν μπορεί να καταλάβει αν και πότε ο γονιός θα εμφανιστεί, πχ για να το πάρει από το σχολείο.

Κοινός παρονομαστής είναι το άγχος, αλλά το κάθε παιδί έχει διαφορετικό στυλ δυσκολίας αποχωρισμού.  Γνωρίζοντας πώς αντιδρά στο άγχος το δικό σας παιδί, μπορείτε να το βοηθήσετε να έχει ένα ομαλό ξεκίνημα στο σχολείο.

(1). Το Παιδί που Κλαίει

Το παιδί που κλαίει αισθάνεται λυπημένο, στεναχωριέται που η μαμά και ο μπαμπάς το αφήνουν σε ένα άγνωστο μέρος…

Η αντίδραση του γονιού: 

• Μην αγχώνεστε, μη δείχνετε την ανησυχία σας! 
• Μη θυμώνετε.
• Διαβεβαιώστε το παιδί σας ότι θα κάνει διάφορα ωραία πράγματα στο σχολείο και ότι θα πάτε να το πάρετε αργότερα.  Για να προσδιορίσετε το πότε, μην του πείτε «στις 3 το μεσημέρι», γιατί το παιδί δεν έχει την έννοια του χρόνου με αυτό τον τρόπο.  Μιλήστε του χρονικά σε σχέση με κάτι που ξέρει: «θα σε πάρω αφού φας μεσημεριανό, πριν πάμε το απόγευμα στη γιαγιά», κλπ.
• Υπενθυμίστε του ότι η δασκάλα είναι εκεί για να το βοηθήσει.
• Κάντε τον αποχωρισμό γρήγορο.
• Μη φύγετε στα κρυφά.
• Να θυμάστε ότι αφού φύγετε το παιδί θα σταματήσει να κλαίει και θα ασχοληθεί με αυτά που είναι γύρω του.
• Για να καταλαγιάσετε την ανησυχία σας, καλέστε το σχολείο για να μάθετε πώς πήγε η προσαρμογή.

(2). Το Γενναίο αλλά Φοβισμένο Παιδί

Το γενναίο αλλά φοβισμένο παιδί λέει μέσα του «δε θα κλάψω, δε θα κλάψω», αλλά ζορίζεται και έτσι κάνει κάποια σκανταλιά ή πείσματα, ή πέφτει με τα μούτρα σε μια δραστηριότητα και δε σηκώνει κεφάλι από αυτή, δε σας δίνει σημασία και δε λέει «αντίο».

Η αντίδραση του γονιού:

• Μην πανικοβληθείτε αν το παιδί δε σας αποχαιρετήσει ή αν δείχνει αδιάφορα.  Απλώς προσπαθεί να συγκρατηθεί και να μη ξεσπάσει.  Αγκαλιάστε το, πέστε του αντίο, αλλά μην επιμείνετε «δώσε μου ένα φιλάκι», «κάνε μου μια αγκαλίτσα», κλπ.
• Μην ασκήσετε συναισθηματική πίεση στο παιδί: μην πείτε στο παιδί ότι στεναχωριέστε που δε σας χαιρέτησε, ότι σας λείπει, μην κάνετε ότι κλαίτε.  Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να κάνετε το παιδί σας να νιώσει άσχημα.
• Να είστε προετοιμασμένοι ότι το «γενναίο» παιδί θα ξεσπάσει στο τέλος της ημέρας, όταν το πάρετε από το σχολείο ή αργότερα στο σπίτι, και θα βάλει τα κλάματα ή θα κάνει πείσματα.  Αυτό συμβαίνει επειδή κρατιόταν όλη μέρα και τώρα που αισθάνεται ασφάλεια με την παρουσία σας ξεσπάει.  Βοηθήστε το με ηρεμία, χαλάρωση και συναισθηματική σύνδεση (δηλαδή αγκαλίτσα).

(3). Το παιδί που αργεί να αντιδράσει

Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν τα παιδιά που τις πρώτες μέρες (ή και εβδομάδες) φαίνεται να έχουν καλή προσαρμογή και να μην έχουν καμία δυσκολία να αποχωριστούν τη μαμά.  Ξαφνικά όμως, μετά από μέρες ή 1-2 εβδομάδες, το παιδί εμφανίζει άγχος αποχωρισμού, κλαίει, σας ζητάει…

Η αντίδραση του γονιού:

• Θυμίστε στο παιδί όλα αυτά τα ωραία πράγματα που έκανε στο σχολείο στην αρχή και του άρεσαν.
• Μιλήστε με τη δασκάλα για να το βοηθήσει.
• Δημιουργήστε μια ρουτίνα για να λέτε «αντίο» που δε θα διαρκεί πολύ ώρα και θα είναι τονωτική για το παιδί.
• Θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι το παιδί σας δεν υποκρίνεται όταν ζορίζεται να σας αποχωριστεί.  Απλώς, τις πρώτες μέρες είχε τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου και πολλά καινούργια πράγματα να κάνει και δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο του λείπετε και ότι η κατάσταση «σχολείο» είναι καθημερινή.

(4). Ο σιωπηλός παρατηρητής

Είναι το παιδί που στέκεται στην άκρη, παρατηρεί τα άλλα παιδιά και δε συμμετέχει.  Αυτό που σκέφτεται το παιδί είναι «για να δω τι κάνουν οι άλλοι, πώς το κάνουν, και μετά θα αρχίσω να παίζω μαζί τους».

Η αντίδραση του γονιού:

• Μην αρχίσετε τις παραινέσεις να μπει το παιδί σας στην ομάδα από την πρώτη στιγμή.  Αφήστε χρόνο προσαρμογής.
• Διαβάστε παρέα βιβλία για το σχολείο
• Παίξτε «σχολείο» μαζί στο σπίτι
• Μιλήστε για την εμπειρία του παιδιού στο σχολείο, για την τάξη, τη δασκάλα, τους συμμαθητές (αν δε θέλει να μιλήσει, ζωγραφίστε).
• Να θυμάστε ότι και με την παρατήρηση το παιδί μαθαίνει και προσαρμόζεται με το δικό του ρυθμό.

Καλή Σχολική Χρονιά!

Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας και να κουβεντιάσουμε στο

http://anelanda.gr/liza/epikoinwnia/

Θυμηθείτε επίσης να επισκεφθείτε την επαγγελματική μου σελίδα  στο Facebook

https://www.facebook.com/lvarvogli και να κάνετε like!

Διαλέξτε Αγάπη, Ηρεμία, Χαρά!

Δρ Λίζα

Πηγές

• American Academy of Pediatrics
• Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition, Revised
• Touchpoints: Your Child's Emotional and Behavioral Development
• What to Expect the Toddler Years
• National Institutes of Health - National Library of Medicine

Διαβάστε περισσότερα »

9 Πράγματα που ΔΕΝ Πρέπει να Κάνετε, αν Επιθυμείτε να Αυξήσετε τον Δείκτη Συναισθηματικής Νοημοσύνης (EQ) σας

Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι ο υψηλός δείκτης Συναισθηματικής Νοημοσύνης (emotional intelligence ή EQ) είναι σημαντικότερος και από τον δείκτη νοημοσύνης!  

Αυτό γιατί όσο έξυπνος και αν είναι κανείς, αν δεν γνωρίζει τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, αν δε γνωρίζει τα συναισθήματά του και δεν μπορεί να τα ελέγξει, αν δεν έχει κίνητρα, αν δεν μπορεί να συνεργαστεί και να καταλάβει τα κίνητρα, τα συναισθήματα, τις προσθέσεις και την προσωπικότητα των ανθρώπων γύρω του, τότε από μόνη της η νοημοσύνη δεν θα τον βοηθήσει ιδιαίτερα (εκτός και αν είναι επιστήμονας που εργάζεται μόνος του σε ένα κλειστό γραφείο).

Ποιες είναι μερικές χαρακτηριστικές συμπεριφορές ανθρώπων με υψηλό δείκτη Συναισθηματικής Νοημοσύνης;

ü  Η φίλη που μπορείτε να της τηλεφωνήσετε ανά πάσα στιγμή και να σας ακούσει με κατανόηση, να σας στηρίξει και να σας συμβουλέψει σε κάθε μικρή ή μεγάλη δυσκολία ή κρίση που περνάτε…

ü  Ο ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης που μιλάει με χαμόγελο στον πελάτη, ακούει τις ανάγκες του, προτείνει, δείχνει, εξυπηρετεί φιλικά και καλοδιάθετα, χωρίς να βαριέται ή να υποτιμά τον πελάτη…

ü  Η δασκάλα που αντιλαμβάνεται τις διαφορές προσωπικότητας και μαθησιακού στυλ στους μαθητές της και αλλάζει την προσέγγισή της κάθε φορά, για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του καθενός…

ü  Ο/η σύζυγος που σκέφτεται τις ανάγκες του άλλου, που συζητάει και ξέρει να ακούει, που δείχνει την αγάπη του, που αναλαμβάνει τις ευθύνες του και ξέρει να συγχωρεί…

ü  Ο/η εργαζόμενος/η που κάνει σωστά τη δουλειά του, αφιερώνει χρόνο στα παιδιά και την οικογένεια, έχει ψυχική ηρεμία και χαρά ζωής και βρίσκει ισορροπία και ευχαρίστηση στην καθημερινότητα παρά το δύσκολο και απαιτητικό πρόγραμμα που έχει…

Τα οφέλη της υψηλής Συναισθηματικής Νοημοσύνης

Ø  Περισσότερη χαρά ζωής

Ø  Επιτυχία στον επαγγελματικό τομέα

Ø  Καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις

Ø  Καλύτερος συναισθηματικός έλεγχος

Ø  Λιγότερο στρες και άγχος

Ø  Χαμηλότερα ποσοστά κατάθλιψης

Αν θέλετε κι εσείς να αυξήσετε τον δείκτη Συναισθηματικής Νοημοσύνης σας, να τι ΔΕΝ πρέπει να κάνετε:

1. ΔΕΝ Ρίχνουν τις Ευθύνες τους σε Άλλους.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι δεν κατηγορούν τους άλλους για όσα συμβαίνουν στη δική τους ζωή.  Πράγματι, οι άλλοι μπορεί να έχουν κάποιο ρόλο ή συμβολή –μικρότερη ή μεγαλύτερη- στο πώς είναι η ζωή μας σήμερα, αλλά το να τους κατηγορούμε και να σπαταλάμε την ενέργειά μας στο πώς και γιατί έφταιξαν δεν οδηγεί πουθενά.  Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι αναγνωρίζουν το φταίξιμο και την υπαιτιότητα των άλλων, αλλά παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους και κάνουν κινήσεις για να τη βελτιώσουν.

2. ΔΕ Εμπλέκονται Συναισθηματικά στις Ζωές και τα Προβλήματα των Άλλων.

Κλασικό παράδειγμα της ελληνικής οικογένειας: ο γιός επιλέγει τη σύντροφό του και η μητέρα, ο πατέρας, η γιαγιά, η θεία, κλπ κλαίνε και τον παρακαλάνε να αλλάξει γνώμη… Η κόρη επιλέγει να ζήσει μόνη της σε άλλο σπίτι και να εργαστεί εκτός της οικογενειακής επιχείρησης και όλη η οικογένεια πέφτει του θανατά και προσπαθεί να την μεταπείσει… Αυτό είναι ένα είδος συναισθηματικής εμπλοκής: όταν κανείς μπλέκει συναισθηματικά στα ζητήματα του άλλου, χωρίς να του έχει ζητηθεί και χωρίς να υπάρχει λόγος.

Άλλο παράδειγμα συναισθηματικής εμπλοκής είναι όταν ο συγγενής ή ο φίλος έχει πράγματι πρόβλημα και το άλλο άτομο εμπλέκεται στο πρόβλημα, το παίρνει πάνω του και γεμίζει με τον θυμό, τη στεναχώρια, την οργή του άλλου.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι δείχνουν ενσυναίσθηση, κατανοούν την οπτική γωνία του άλλου, συμμερίζονται τον πόνο του, δίνουν συμβουλές, αλλά δεν εμπλέκονται οι ίδιοι συναισθηματικά.

3. ΔΕΝ Παίρνουν το Ρόλο του Θύματος.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι δε παίρνουν το ρόλο τους θύματος, γκρινιάζοντας για την κακή τους τύχη, για τις αναποδιές και τις δυσκολίες που έχουν βρει μπροστά τους.  Η νοοτροπία του θύματος περιλαμβάνει είτε συνεχόμενες διαμαρτυρίες και γκρίνια, είτε παθητικά επιθετική στάση (γκρίνια, απόσυρση, κατηγορίες προς τους άλλους και άστοχες ή κακές συμπεριφορές) είτε την πεποίθηση ότι τα προβλήματα που έχει είναι ριζωμένα και άλυτα.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι ακόμα και όταν αδικηθούν, βρεθούν σε δύσκολη θέση, γίνουν «θύμα» κάποιου προσώπου ή κατάστασης, βρίσκουν κάποια λύση, τρόπο να ξεμπλέξουν και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

4. ΔΕΝ  Είναι Απαισιόδοξοι.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι δεν είναι απαισιόδοξοι και δε βλέπουν μονίμως προβλήματα, αρνητικά, ελαττώματα, δυσκολίες, και το ποτήρι μισοάδειο.  Σαφώς και αντιλαμβάνονται τις όποιες δυσκολίες ή προβλήματα, όμως η τάση τους είναι να σκέφτονται με όρους πρόληψης ή επίλυσης μια δυσκολίας.  Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι πιστεύουν ότι το μέλλον μπορεί να είναι καλύτερο και κάνουν ό,τι μπορούν προς αυτή την κατεύθυνση.

5. ΔΕ Λένε Συνέχεια «ναι».

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι δε λένε «ναι» στον καθένα και το κάθε τι, ξέρουν δηλαδή να βάζουν όρια.  Η οριοθέτηση είναι πολύ σημαντική, γιατί πρόκειται για την ικανότητα να μπορεί να πει κανείς «όχι» τόσο στον εαυτό του, όσο και στους άλλους.  Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι ξέρουν πότε πρέπει να πούνε «όχι» στον εαυτό τους και να μη φάνε ακόμα ένα κομμάτι γλυκό, και να μη κάνουν κοπάνα από το γυμναστήριο, να μη βγούνε ραντεβού με ένα εντελώς ακατάλληλο άτομο…  Επίσης ξέρουν να πουν «όχι» στους άλλους και να μην αναλάβουν κάτι ακόμα στην εργασία τους ενώ δεν έχουν χρόνο, να μην υποκύψουν στην πίεση του παιδιού τους να του αγοράσουν κάτι ακόμα, στην πίεση ενός συγγενούς να πάνε σε ένα ακόμα οικογενειακό τραπέζι που θα καταλήξει σε καυγά… 

Γνωρίζοντας πότε να πούνε «ναι» και πότε «όχι», οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι δεν άγονται και φέρονται από τρίτους, δε καταπιέζονται και δεν έχουν μονίμως αμφιβολία και στεναχώρια για τις επιλογές τους.

6. ΔΕ Ζηλεύουν.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι δε ζηλεύουν τους άλλους, δεν υποφέρουν επειδή οι άλλοι έχουν κάτι που δεν έχουν οι ίδιοι, ούτε επιθυμούν να βρίσκονται στη θέση κάποιου άλλου και να έχουν τη ζωή του άλλου.  Δε ζουν κάνοντας συγκρίσεις και βάζοντας διαρκώς τον εαυτό τους στη θέση του χαμένου, του αδικημένου, του κατώτερου.  Αντιλαμβάνονται ότι όπως η δική τους ζωή έχει τα μειονεκτήματά της, έτσι και η ζωή κάποιου άλλου, που εκ πρώτης όψεως μπορεί να δείχνει λαμπερή και υπέροχη έχει άλλα, διαφορετικά ή και παρόμοια μειονεκτήματα.  Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι αποδέχονται τη ζωή τους και διοχετεύουν θετική ενέργεια στο να την κάνουν καλύτερη, επενδύοντας όχι σε υλικά αγαθά αλλά σε σχέσεις, εμπειρίες, αξίες και ποιότητα.

7. ΔΕ Βασίζονται στους Άλλους για να Είναι Ευτυχισμένοι.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι πιστεύουν στον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους και χαρακτηρίζονται από ψυχική αυτάρκεια.  Δεν περιμένουν τον έπαινο και τον καλό λόγο από τρίτους για να νιώσουν καλά για τον εαυτό τους και να τονώσουν την αυτοπεποίθησή τους, επειδή οι ίδιοι ξέρουν την αξία τους και τις ικανότητές τους.  Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι επίσης δεν περιμένουν ότι θα έρθει κάποιος άλλος, σύντροφος, ή σύζυγος, ή παιδί, ή φίλος, που θα τους κάνει ευτυχισμένους. 

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι παίρνουν την ευτυχία τους στα χέρια τους και δημιουργούν εσωτερικό πλούτο μέσα από τις σχέσεις τους, τα χόμπι και τις δραστηριότητές τους, την εργασία τους, τον τρόπο ζωής τους και έτσι δημιουργούν ισορροπία, ευεξία και ευτυχία.

8. ΔΕ Ζουν στο Παρελθόν.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι ξέρουν ότι το να ζουν στο παρελθόν δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, αφού φέρνει μόνο αρνητικά συναισθήματα για το παρόν, καθήλωση σε προηγούμενες μέρες και καταστάσεις, και οδηγεί σε αδράνεια στο παρόν.  Το να ζει κανείς στο παρελθόν συνήθως έχει δύο μορφές: (α) είτε να βλέπει όλα τα στραβά και ανάποδα του παρελθόντος, να κατηγορεί τους γονείς του ή πρόσωπα και καταστάσεις που συνέβαλαν στο αρνητικό αυτό παρελθόν είτε (β) να είναι στην ψυχική κατάσταση του «περασμένα μεγαλεία που θυμώντας τα να κλαις».

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι ενώ θυμούνται το παρελθόν τους, επιλέγουν να ζήσουν στο παρόν, να πάρουν τη διάθεσή τους και τη ζωή τους στα χέρια τους και να κάνουν επιλογές ώστε να βρίσκουν λύσεις και ευχαρίστηση και να αισθάνονται ευγνωμοσύνη αλλά και αισιοδοξία, ώστε να είναι ευτυχισμένοι σήμερα.

9. ΔΕΝ Έχουν Αρνητικό Εσωτερικό Μονόλογο.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι ξέρουν ότι οι αρνητικές σκέψεις και ο αρνητικός εσωτερικός μονόλογος δεν οδηγούν πουθενά.  Ειδικά οι αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό, τύπου «Δεν αξίζω τίποτα», «Δεν θα τα καταφέρω», «Πάντα αποτυχαίνω», «Είμαι άσχημος/η», και τα ανάλογα, φρενάρουν τον άνθρωπο και δεν του επιτρέπουν να αξιοποιήσει τις δυνάμεις του και τα προτερήματά του.

Οι συναισθηματικά έξυπνοι άνθρωποι αναγνωρίζουν τα ελαττώματα ή τις δυσκολίες που έχουν και προσπαθούν να στηρίξουν τον εαυτό τους, να αξιοποιήσουν τα προτερήματά τους και να εστιάσουν στα θετικά της ζωής και σε αυτά που μπορούν οι ίδιοι να κάνουν για να είναι ευτυχισμένοι.

Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας και να κουβεντιάσουμε στο

http://anelanda.gr/liza/epikoinwnia/

Θυμηθείτε επίσης να επισκεφθείτε την επαγγελματική μου σελίδα  στο Facebook

https://www.facebook.com/lvarvogli και να κάνετε like!

Διαλέξτε Αγάπη, Ηρεμία, Χαρά!

Δρ Λίζα

Διαβάστε περισσότερα »

Τι σημαίνει «σε αγαπώ»;

Καθένας μας έχει ένα δικό του, εσωτερικό ψυχολογικό λεξικό, όπου οι λέξεις έχουν μια ειδική, προσωπική ερμηνεία, έχουν τη δική τους βαρύτητα και συνδέονται με συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Αν το δικό σου λεξικό δεν ταιριάζει με το δικό μου, πώς μπορούμε να είμαστε μαζί;

Τι σημαίνει λοιπόν σε αγαπώ;

Σημαίνει έχω συναισθήματα για σένα, όπως είσαι, όχι όπως θα ήθελα να είσαι..

Σημαίνει ότι βλέπω και μετράω τα προτερήματα και τα θετικά σου..

Σημαίνει ότι σε νοιάζομαι…

Μοιράζομαι…

Συμπορεύομαι…

Φέρομαι όμορφα…

Επικοινωνώ και συνεννοούμαι…

Σε εμπιστεύομαι…

Ονειρεύομαι μαζί σου…

Δημιουργώ μαζί σου..

Σου φέρνω και μου φέρνεις θετική ενέργεια..

Είμαστε ομάδα…

Γελάμε..

Ζητάω συγγνώμη και συγχωρώ (αλλά ξέρω πότε να σταματήσω)

Ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον να είμαστε ο καλύτερος μας εαυτός…

Για δες αν μπορείς να τσεκάρεις τα παραπάνω στη δική σου ζωή… Ισχύουν;  Αν όχι, γιατί μένεις εκεί και δε βρίσκεις αυτό που σου αξίζει;

Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας και να κουβεντιάσουμε στο http://anelanda.gr/liza/epikoinwnia/

Θυμηθείτε επίσης να επισκεφθείτε την επαγγελματική μου σελίδα  στο Facebook

https://www.facebook.com/lvarvogli και να κάνετε like!

Διαλέξτε Αγάπη, Ηρεμία, Χαρά!

Δρ Λίζα

Ψυχολόγος- Συγγραφέας Παιδικών Βιβλίων

Διαβάστε περισσότερα »

Τι σημαίνει «γιορτάζω τα γενέθλιά μου»;

Κάποιες σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου, με αφορμή τα γενέθλιά μου...

Τι σημαίνει πραγματικά "γιορτάζω τα γενέθλιά μου";

Σημαίνει ξαναγεννιέμαι, ψυχικά και πνευματικά…

Σημαίνει ότι κάνω ένα νέο ξεκίνημα, βάζοντας νέους στόχους..

Σημαίνει ότι μπορώ και ονειρεύομαι και ελπίζω

Σημαίνει ότι επενδύω στη ζωή μου

Σημαίνει ότι δε φοβάμαι να αντιμετωπίσω το χρόνο

Σημαίνει ότι δε φοβάμαι να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου

Σημαίνει ότι αγκαλιάζω –κυριολεκτικά και μεταφορικά- τους ωραίους ανθρώπους δίπλα μου

Σημαίνει ότι δεν παίρνω μόνο, αλλά και δίνω

Σημαίνει ότι μετράω όλα τα καλά στη ζωή μου

Σημαίνει ότι νιώθω ευγνωμοσύνη για τη ζωή μου

Διαβάστε περισσότερα »