Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Πώς να Σταματήσετε τη Γκρίνια του Παιδιού σας σε 10 Λεπτά!


Ποιος γονιός δεν έχει νιώσει το «σταματήστε τη γη να κατέβω!» όταν το παιδί τους γκρινιάζει ασταμάτητα;


Η γκρίνια είναι ενοχλητική, εκνευριστική, διαβρωτική, τρελαίνει και τον πιο ψύχραιμο γονιό!  Συχνά οι γονείς λένε στο παιδί «σταμάτα να γκρινιάζεις και μίλα μου σαν μεγάλος» αλλά στην πραγματικότητα είναι μικρό παιδί!  Η γκρίνια του παιδιού είναι ένα SOS, μια έκκληση για βοήθεια, αλλά χωρίς λόγια.  Όταν το παιδιά ‘φορτώσουν’, όταν εκνευριστούν, όταν δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν τα έντονα συναισθήματά τους, τότε αρχίζουν τη γκρίνια.  Και για να μπορέσουν να σταματήσουν τη γκρίνια θα πρέπει να μάθουν στον αυτοέλεγχο και την αυτορρύθμιση.  Πώς γίνεται αυτό;  Χρειάζεται να πάρουν από τους γονείς αγάπη και ηρεμία!
Πώς σταματάει η γκρίνια;
Δίνοντας στο παιδί ήρεμη αγάπη στην αγκαλιά μας!  Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να πάρουμε το παιδί αγκαλιά, σιωπηλά, ήρεμα και να το κρατήσουμε μερικά λεπτά, 2 ως 10, μέχρι να ηρεμήσει.  Δε χρειάζεται να πούμε τίποτα, δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτε άλλα παρά να κρατάμε το παιδί ήρεμα και να του μεταδίδουμε την αγάπη μας.  Όταν το παιδί επανέλθει, ηρεμήσει και βρίσκεται σε κατάσταση συναισθηματικής ισορροπίας, θα έχει σταματήσει και τη γκρίνια.
Θα μου πείτε τώρα ότι 10 λεπτά είναι πολύ χρόνος, ειδικά όταν βιάζεστε να κάνετε κάτι.  Πράγματι, αλλά δείτε το και αλλιώς: αν δε δώσετε χρόνο στο παιδί να ηρεμήσει, αν δε φτάσετε στη ρίζα του προβλήματος, που είναι ότι έχει την ανάγκη να συνδεθεί συναισθηματικά μαζί σας και να ‘γεμίσει μπαταρίες’, τότε σε άλλα δέκα λεπτά θα γκρινιάζει πάλι!
Οπότε, η επιλογή είναι δική σας: είτε θα περάσετε 10 ήρεμα λεπτά μαζί, είτε θα γκρινιάζει το παιδί κι εσείς θα εκνευρίζεστε για τα επόμενα 10 λεπτά!
Από την άλλη, τις περισσότερες φορές αυτό για το οποίο οι γονείς βιάζονται ή θέλουν να κάνουν εκείνη τη στιγμή είναι κάτι όχι και τόσο σημαντικό, το οποίο οι ίδιοι δε θα το θυμούνται στο τέλος της ημέρας.  Όμως, τις φωνές, τις επιπλήξεις, τον θυμό τους ή το ξέσπασμά τους θα τα θυμάται το παιδί τους όχι μόνο ως το τέλος της ίδιας μέρας, αλλά και την επόμενη, και τη μεθεπόμενη…
Τα 10 λεπτά ήρεμης αγάπης και αγκαλιάς προς το παιδί που γκρινιάζει:
1. Βοηθάνε το παιδί να επανακτήσει την εσωτερική του ισορροπία ώστε να μη χρειάζζεται να γκρινιάζει.
2. Βοηθάνε το παιδί να μάθει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του και πώς να αυτορυθμίζεται στο μέλλον μόνο του. 
3. Διδάσκουν στο παιδί ότι μπορεί να βρει την εσωτερική του ηρεμία και ευεξία με το να συνδεθεί με τον εαυτό του, να παρατηρήσει το συναίσθημά του και να είναι εκεί, παρόν στη διαδικασία αυτή μέχρι το άσχημο συναίσθημα να καταλαγιάσει και να περάσει.  Όταν δε μαθαίνει κανείς αυτή τη διεργασία, στρέφεται στο αλκοόλ, το φαγητό, τα τσιγάρα, την τεχνολογία, για να βρει την εσωτερική του ηρεμία.
4. Γεμίζουν τις συναισθηματικές μπαταρίες του παιδιού σας ώστε η υπόλοιπη μέρα περνάει χωρίς γκρίνια.
5. Βοηθάνε το παιδί να αποφορτιστεί συναισθηματικά ή ακόμα και να κλάψει, αν αυτό χρειάζεται.  Με αυτό τον τρόπο το παιδί στη συνέχεια νιώθει καλύτερα.  
6. Επιτρέπουν στο παιδί να ξαλαφρώσει, να έχει λιγότερο άγχος και να είναι πιο χαρούμενο.  
7. Ενισχύουν τη σχέση και το συναισθηματικό δεσμό με το παιδί σας.
8. Βοηθάνε το παιδί σας να καταλάβει ότι είστε με το μέρος του και ότι μπορεί να βασιστεί πάνω σας, έτσι σας εμπιστεύεται περισσότερο, σας λέει την αλήθεια και συνεργάζεται μαζί σας.  
9. Ενισχύουν τη δική σας συναισθηματική κατανόηση προς το παιδί σας και αυτό βοηθάει το παιδί σας να γίνει συναισθηματικά πιο έξυπνο.  
10. Αποτελούν ένα είδος διαλογισμού.  Σας βοηθάνε να γειωθείτε, να ηρεμήσετε και να αναλάβετε το γονεϊκά σας καθήκοντα με ανανεωμένη θετική διάθεση.
Αν το καλοσκεφτείτε λοιπόν, πρόκειται για μια πολύ καλή επένδυση 10 λεπτών!  Ακόμα και αν το παιδί σας δε γκρινιάζει, δοκιμάστε μια τονωτική, αναζωογονητική αγκαλιά αγάπης!
Διαλέξτε αγάπη, ηρεμία, χαρά!

Δρ. Λίζα
Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

5 Στρατηγικές για να Σταματήσετε την Αρνητική Αυτοκριτική

Τέλος στο αυτομαστίγωμα!

Όλοι έχουμε μια μικρή φωνούλα (ΟΚ, μπορεί και μεγάλη!!) μέσα στο κεφάλι μας, που μας λέει τι κάνουμε σωστά και τι όχι.  Συνήθως η εσωτερική αυτή φωνή είναι ο εσωτερικός μας κριτής, που είναι σκληρός και ανελέητος! «Δεν είσαι καλή μάνα!», «Πάλι λάθος το έκανες!» «Όλο φωνάζειςκλπ.

Γιατί έχουμε εσωτερικό κριτή;
Για να μας προστατεύει! Στόχος του είναι να βρίσκεται σε εγρήγορση και να ανιχνεύει λάθη, πιθανούς κινδύνους, μελλοντικές παγίδες, παλιά προβλήματα που τα ζούμε και τα ξαναζούμε (ώστε να μην τα ξαναβιώσουμε), ελαττώματα των παιδιών μας που πρέπει να διορθώσουμε, δικές μας αδυναμίες που πρέπει να αλλάξουμε και που φοβόμαστε ότι μας κάνουν κακούς γονείς ή όχι αγαπητούς ανθρώπους και άρα μας απειλούν.  Όταν όμως το παρακάνουμε, αυτές οι σκέψεις γίνονται εξοντωτικές!
Πώς μπορούμε να κάνουμε τον εσωτερικό κριτή μας να σωπάσει;
Παρόλο που δε μπορούμε να ξεφορτωθούμε τον εσωτερικό μας κριτή επειδή έχει μια χρησιμότητα, ωστόσο μπορούμε να τον κάνουμε να σωπάσει και να μην κρίνει και κατακρίνει όλη την ώρα:

  1. Δεχτείτε ότι ο εσωτερικός σας κριτής προσπαθεί να σας φροντίσει. Φανταστείτε τον σαν έναν σκύλο-φύλακα που με το παραμικρό γαβγίζει.  Ευχαριστείστε τον που σας φροντίζει, χαϊδέψτε τον, πέστε του να σταματήσει και να πάει να ξαπλώσει.  Δείξτε αγάπη και κατανόηση στον εαυτό σαςΑφήστε πίσω τους φόβους σας επιβεβαιώνοντας τον εαυτό σας «μπορώ να τα καταφέρω».
  2. Διερευνήστε τι σας φοβίζει. Εκφράστε το φόβο σας με λόγια και αμέσως θα ξεφουσκώσει. Για παράδειγμα, αν φωνάζετε στο παιδί σας επειδή γκρινιάζει, αναρωτηθείτε τι σας φοβίζει σε αυτό.  Η απάντηση μπορεί να είναι «είναι ενοχλητικό», «προσπαθεί να έχει τον έλεγχο», «πρέπει να κόψω αυτή τη συμπεριφορά» «πρέπει να μάθει να κάνει αυτό που λέω». Πρόκειται όμως για μια επείγουσα κατάσταση που χρειάζεται το ‘βαρύ πυροβολικό’ σας;  Χαλαρώστε, μην το παίρνετε κατάκαρδα και δοκιμάστε άλλον χειρισμό αντί φωνές.
  3. Ακούστε τη σοφία της καρδιά σας. Καλό είναι να έχετε έναν συγκεκριμένο τρόπο διαπαιδαγώγησης και ένα πλάνο του πώς να χειριστείτε τις δύσκολες συμπεριφορές, αλλά το μυαλό σας χρειάζεται και έναν βασικό σύμμαχο: την καρδιά σας! Η καρδιά είναι το εσωτερικό μέτρο της αλήθειας και της αγάπης.  Στα δύσκολα, πάρτε μια βαθιά ανάσα, βάλτε το χέρι στην καρδιά και αναρωτηθείτε: «Πώς μπορώ να κάνω κάτι καλό να συμβεί τώρα;».  Ακούστε τη σοφία της καρδιάς σας να σας δίνει την απάντηση και εφαρμόστε τη συμβουλή.
4. Βάλτε τον εσωτερικό σας κριτή να κάνει μια χρήσιμη εργασία. Για παράδειγμα, «αυτός το παιδί ή αυτός ο έφηβος προσπαθεί να κερδίσει λίγη αυτονομία.  Εσωτερικέ κριτή μου, θα με βοηθήσεις να παρατηρώ τα ‘συμπτώματα’ και να θυμάμαι ότι θα πρέπει να του δίνω επιλογές αντί να επιβάλω τη γνώμη μου;».  Θα εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε ότι ο εσωτερικός σας κριτής μπορεί να σας το υπενθυμίζει και να κάνετε σωστές επιλογές στις αλληλεπιδράσεις σας με το παιδί σας.  Απλώς μην τον αφήνετε να σας μαστιγώνει ανελέητα κάθε φορά που κάνετε λάθος. Δεχτείτε ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα και ότι ακόμα και με λίγα λάθη πάλι θα φτάσετε στο στόχο σας.
5. Απλώς γελάστε. Είναι σίγουρο ότι κάποιες φορές θα ξεσπάσετε ή θα κάνετε λάθος επιλογή ή ο εσωτερικός σας κριτής θα πάθει…κρίση και θα σας τσακίσει!  Θυμηθείτε ότι τίποτα δεν είναι τόσο επείγον ή τόσο  ανεπανόρθωτο.  Ακόμα και με τις δυσκολίες του, το να έχει κανείς παιδιά είναι μια από τις πιο όμορφες και βαθιά ικανοποιητικές διαδρομές στη ζωή!  Και όταν βλέπετε τα πράγματα με χιούμορ και διατηρείτε την ικανότητά σας να γελάτε, ακόμα και ο εσωτερικός σας κριτής σωπαίνει!


Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

7 Περιπτώσεις όταν η Σιωπή Είναι η Καλύτερη Απάντηση

Πότε είναι καλό να κρατάμε το στόμα μας κλειστό....

Ισχύει τελικά η ρήση «η σιωπή μου προς απάντησή σου;».  Μετά από πολλά χρόνια στο επάγγελμα της ψυχοθεραπεύτριας και μετά από προσεχτική παρατήρηση των ανθρώπων γύρω μου, καταλήγω ότι ναι, μερικές φορές η καλύτερη απάντηση είναι να μην δοθεί καμία απάντηση, και άρα καμία συνέχεια.  Αυτό που οι παλιοί λέγανε «άστο να πέσει χάμω» μέσα από το καταστάλαγμα της σοφία τους.
  1. Καλύτερη είναι η σιωπή προς κάποιους καλούς και χρυσούς ανθρώπους που δε σηκώνουν όμως μύγα στο σπαθί τους και αντιδρούν έντονα στην κριτική (έστω και στην καλοπροαίρετη) και δε δέχονται να ακούσουν άλλη γνώμη πέρα από τη δική τους.  Το να προσπαθήσει κανείς να απαντήσει σε αυτά τα άτομα ή να έρθει σε λεκτική κόντρα μαζί τους μόνο αρνητικά θα φέρει.  Οπότε, αν ένα τέτοιο άτομο σας πει κάτι με το οποίο δε συμφωνείτε απλώς προσπεράστε το, λύστε μέσα σας τη δυσφορία σας και επικεντρωθείτε στα θετικά της σχέσης σας.  Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν απαντώντας δεν υπάρχει ρεαλιστικά πιθανότητα είτε να λύσετε τη διαφωνία είτε να βελτιώσετε τη σχέση σας.
  2. Η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση όταν αυτό που θα λέγατε θα πλήγωνε τον άλλον.  Ειδικά όταν πρόκειται για μια παρορμητική απάντηση που προέρχεται από τον εκνευρισμό ή τη δυσφορία σας με το άλλο άτομο.  Είναι λοιπόν προτιμότερο να μην απαντήσετε την ίδια στιγμή, να το σκεφτείτε (ή να μετρήσετε ως το 10 ή και ως το 100!) και μετά να δώσετε την απάντησή σας με βάση τη λογική και όχι το συναίσθημα ούτε ως αντίποινα προς τον άλλον.
  3. Προτιμήστε τη σιωπή αν δίνοντας μιαν απάντηση αυτό θα σας έκανε να φανεί ότι αμύνεστε, ότι είστε στενόμυαλοι ή απλώς φαρμακεροί!  Αν κάποιος σας κάνει καλοπροαίρετη κριτική, για παράδειγμα, καλό θα είναι να βάλετε στην άκρη τον εγωισμό σας και να αξιολογήσετε τα λεγόμενα του άλλου.  Ακούστε με προσοχή τι έχουν να σας πουν και είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε βρέστε τα σημεία που μπορείτε να αξιοποιήσετε για να βελτιωθείτε.  Αν εξαρχής απαντήσετε αμυντικά, μπορεί να χάσετε σημαντικό feedback για κάτι που θα σας βοηθήσει να εξελιχτείτε.
  4. Είναι προτιμότερη η σιωπή σας αν πρόκειται η απάντησή σας να προκαλέσει ακόμα περισσότερο θυμό στο συνομιλητή σας.  Είστε στη μέση ενός μεγάλου τσακωμού;  Δεν ακούτε καν τι σας λέει ο συνομιλητής σας;  Ή ενώ ακούτε βιάζεστε να απαντήσετε, οπότε δίνετε στον άλλον την εντύπωση ότι δεν ακούσατε ότι έχει να πει;  Αν πρόκειται να απαντήσετε παρορμητικά, με θυμό ή για να θίξετε τον άλλον, καλύτερα είναι να μην απαντήσετε γιατί απλώς θα χειροτερέψετε την κατάσταση!  Ακούστε προσεκτικά χωρίς να διακόψετε και μόνο όταν ολοκληρώσει ο άλλος ίσως και να είναι σε θέση να ακούσει τη διαφορετική σας άποψη ή ερμηνεία για το γεγονός που οδήγησε στη διαφωνία σας.
  5. Καλύτερα να παραμείνετε σιωπηλοί αν απαντώντας πρόκειται να θυμώσετε εσείς οι ίδιοι ακόμα περισσότερο.  Ακολουθώντας την παρόρμησή σας να επιτεθείτε στον συνομιλητή σας, να τον βάλετε στη θέση του, να «του δείξετε», θα ρίξει λάδι στη φωτιά, θα σας νευριάσει (και τον συνομιλητή σας) και σίγουρα δε θα οδηγήσει σε επίλυση του προβλήματος.  Σε μια συζήτηση είναι καλύτερα τα έντονα συναισθήματα να μένουν σε χαμηλούς τόνους, ώστε να μην παρασύρουν τη λογική και την κρίση σας και αντιδράσετε με τρόπο που αργότερα θα μετανιώσετε.  Καλύτερα να δαγκώσετε τη γλώσσα σας ή, ακόμα καλύτερα «να τη βουτήξετε στο μυαλό σας» πριν απαντήσετε.  Δοκιμάστε τεχνικές χαλάρωσης (βαθιές αναπνοές, μέτρημα ως το 10, θετικό οραματισμό) πριν απαντήσετε για να νιώσετε καλά χωρίς να επιτεθείτε και τελικά να χειροτερέψετε τα πράγματα.
  6. Είναι καλύτερη η σιωπή αν απαντώντας δίνετε αξία σε άτομα με ποταπά κίνητρα που προσπαθούν να σας παγιδεύσουν, να σπιλώσουν τη φήμη σας ή να σας ταπεινώσουν.  Δεν υπάρχει λόγος να απαντήσει κανείς σε άτομα που το κίνητρό τους είναι να σας βλάψουν ή να σας εμπλέξουν σε μια διαμάχη.  Συχνά αυτό ταιριάζει σε κακοπροαίρετα σχόλια που αναρτώνται στο διαδίκτυο ή σε επιθετικά μηνύματα.  Ειδικά μάλιστα αν κρατήσετε στάση τύπου «η σιωπή μου προς απάντησή τους» οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται ότι αποφύγατε να απαντήσετε σε κάτι κακόβουλο που δεν άξιζε καν απάντηση.
  7. Είναι καλύτερη η σιωπή αν με την απάντησή σας ενισχύεται μια συμπεριφορά που πρέπει να αλλάξει.  Σκεφτείτε αυτή την περίπτωση κυρίως από τον χώρο της ανατροφής παιδιών (που επίσης ισχύει ωραιότατα και στις αλληλεπιδράσεις με ενήλικες!): όταν ένα παιδί έχει ένα ξέσπασμα κακής συμπεριφοράς, οι γονείς δεν πρέπει να το αρχίσουν στα λόγια και τις νουθεσίες!  Αυτό συμβαίνει επειδή με το ξέσπασμα το παιδί έχει στόχο να κερδίσει την προσοχή του γονιού (ακόμα και αν είναι αρνητική).  Το αποτέλεσμα είναι ότι μη δίνοντας σημασία στην κακή συμπεριφορά αυτή δε βρίσκει το στόχο της και σταματάει!



Διαβάστε περισσότερα »

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Βαριέεεεμαι! και ο ρόλος της τηλεόρασης και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών

Όταν τα παιδιά βαριούνται είναι καλή ιδέα να βλέπουν τηλεόραση και να ασχολούνται με ηλεκτρονικές μορφές διασκέδασης;

Καταρχήν να ξεκινήσω λέγοντας ότι τίποτα από μόνο του δεν είναι καλό ή κακό, εξαρτάται από τον τρόπο και το χρόνο χρήσης του!  Θα ήταν άκαιρο να πούμε ότι τα παιδιά δεν πρέπει να βλέπουν τηλεόραση και dvd ή να μην ασχολούνται με ηλεκτρονικά παιχνίδια, tablets, κλπ.  Το ερώτημα που χρειάζεται να απαντήσουμε είναι «που, πώς, πόσο, γιατί;» στη χρήση τους, ώστε να υπάρχει όφελος και όχι ζημία.
Το πρόβλημα με τη χρήση της τηλεόρασης και των ηλεκτρονικών ως απάντηση στο «βαριέμαι» είναι ότι πρόκειται για πρόσκαιρες λύσεις που τελικά δημιουργούν μεγαλύτερο πρόβλημα.  Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι η πολύωρη τηλεθέαση και ενασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια θέτει σε λειτουργία το κύκλωμα ανταμοιβής του εγκεφάλου, με έκκριση περισσότερης ντοπαμίνης.  Φανταστείτε αυτή την εγκεφαλική «ανταμοιβή» σαν κάτι τόσο γρήγορο και έντονο όσο μια τζούρα τσιγάρου: τα ηλεκτρονικά παιχνίδια προσφέρουν μια σύντομη, άμεση και επαναλαμβανόμενη ευχαρίστηση.  Η ευχαρίστηση που προσφέρουν σχετίζεται με τον ωραίο τρόπο παρουσίασής τους και με το ότι το παιδί πετυχαίνει έναν στόχο.  Όταν όμως ένα παιδί μαθαίνει αποκλειστικά σε αυτού του είδους την ευχαρίστηση, τότε είναι δύσκολο να «ξεκολλήσει» και να βρει ευχαρίστηση σε άλλα πράγματα.  Γι’ αυτό και έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που ασχολούνται πολύ με ηλεκτρονικά παιχνίδια καταλήγουν να βαριούνται πολύ περισσότερο όταν δεν κάνουν κάτι σε σχέση με παιδιά που δεν παίζουν ηλεκτρονικά.  Ακόμα και αν σταματήσουν το πολύωρο ηλεκτρονικό παιχνίδι, τα παιδιά αυτά δυσκολεύονται για μήνες να βρουν άλλες ευχάριστες δραστηριότητες και πράγματα να τους παθιάσουν.
Βασικοί Κανόνες Χρήσης και Προστασίας από TV & Ηλεκτρονικά Παιχνίδια:
  1. Κάντε ένα πλάνο και οργανώστε τον χρόνο που το παιδί σας βλέπει τηλεόραση, dvd ή παίζει κάποιας μορφής ηλεκτρονικού παιχνιδιού.  Επιλέξτε από την αρχή με τι θα ασχοληθεί το παιδί και για πόση ώρα, όπως θα κάνατε και για κάποια άλλη δραστηριότητα.
  2. Βάλτε χρονικά όρια και τηρήστε τα!  Περιορίστε τον συνολικό χρόνο τηλεθέασης και τον χρόνο που περνάει το παιδί μπροστά σε μία οποιουδήποτε είδους οθόνη.  Η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία προτείνει 1-2 ώρες την ημέρα το πολύ ποιοτικής τηλεόρασης και dvd και ΚΑΘΟΛΟΥ για παιδιά κάτω των 2 ετών.  
  3. Εντάξτε τα ΜΜΕ στην οικογενειακή ζωή. Δέστε μαζί με τα παιδιά μια ταινία, συζητήστε για όσα βλέπουν, ακούν και διαβάζουν, παροτρύνετέ τα να σχολιάσουν και να σκεφτούν. 
  4. Ακολουθήστε τις ετικέτες!  Παρατηρήστε σε ποιες ηλικίες απευθύνονται οι ταινίες και τα παιχνίδια και ανάλογα επιτρέψτε τα στο παιδί σας.
  5. Βγάλτε την τηλεόραση και το κομπιούτερ από το δωμάτιο του παιδιού σας!  Είναι σίγουρο ότι όποτε οι γονείς παραπονιούνται για κατάχρηση ηλεκτρονικών από την πλευρά του παιδιού τους, υπάρχει τηλεόραση και κομπιούτερ στο δωμάτιο του παιδιού!
Διαλέξτε αγάπη, ηρεμία, χαρά!

Δρ. Λίζα
Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Γιατί μια δόση βαρεμάρας είναι…καλή!


- «Μαμααά, βαριέμαι!»

Καλοκαιράκι, και ποιο παιδί δεν έχει διαμαρτυρηθεί ότι βαριέεεεεται;  Και οι γονείς πώς το βλέπουν;  Συνήθως ενοχικά: αισθάνονται ότι οι ίδιοι δεν κάνουν κάτι σωστά, ότι πρέπει να λύσουν το πρόβλημα αμέσως και προσφέρουν ακόμα περισσότερες δομημένες δραστηριότητες ή «τεχνολογικές» λύσεις (tv, βίντεο, video games, κλπ).  Έτσι όμως δε λύνουν το πρόβλημα, αντίθετα το επιτείνουν!  Τα παιδιά σήμερα χρειάζονται περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για δημιουργικό παιχνίδι, χωρίς να έχουν δομημένο χρόνο και δραστηριότητες κατευθυνόμενες από ενήλικες.
Γιατί ο ελεύθερος και ‘ανοργάνωτος’ χρόνος είναι τόσο απαραίτητος στα παιδιά;
Όταν λέμε ελεύθερος χρόνος, εννοούμε ώρα που δεν είναι δομημένη, οργανωμένη και προγραμματισμένη να κάνει κάτι όμορφο και ξεκούραστο το παιδί αλλά με την έννοια του ‘μαθήματος’.  Για παράδειγμα στον ελεύθερο χρόνο τους τα παιδιά κάνουν μπαλέτο, καράτε, αθλητικές ή καλλιτεχνικές δραστηριότητες που τις επιλέγουν και τις αγαπούν, αλλά αυτό δεν είναι ελεύθερος ανοργάνωτος χρόνος, είναι ελεύθερος δομημένος χρόνος, που αναμφισβήτητα τους προσφέρει πολλά, όμως δεν τους επιτρέπει πρόσβαση σε ένα: την πλούσια φαντασία τους!
Ο ελεύθερος ανοργάνωτος χρόνος δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να εξερευνήσουν τον εσωτερικό και τον εξωτερικό τους κόσμο, που είναι η αφετηρία της δημιουργικότητας.  Με αυτό τον τρόπο ανακαλύπτουν αυτά που τους αρέσουν περισσότερο και μαθαίνουν να φαντάζονται, να πειραματίζονται, να εφευρίσκουν και να δημιουργούν.  Όταν το παιδί έχει χρόνο και αφήνει τη φαντασία του ελεύθερη χτίζει κάστρα στην άμμο, παίζει ομαδικά παιχνίδια, οργανώνει μια παράσταση, ακολουθεί αυτά που το ενθουσιάζουν και δίνουν νόημα στη ζωή.  Αν δε μπορούμε να φανταστούμε κάτι πρώτα, μια ταινία, ένα βιβλίο, έναν πίνακα, μία θεραπεία για τον καρκίνο, δεν μπορούμε και να το δημιουργήσουμε!
Αποκωδικοποιώντας το «βαριέμαι»:
Συχνά τα παιδιά λένε ότι βαριούνται επειδή:
1. Έχουν συνηθίσει να έχουν δομημένο σχολικό και εξωσχολικό (άλλοτε πιο ‘βαρύ’, άλλοτε πιο ευχάριστο) πρόγραμμα και έχουν ξεμάθει να είναι ελεύθερα να διαλέξουν να κάνουν ό,τι τα ίδια επιθυμούν. 
2. Έχουν συνηθίσει στη διασκέδαση που προσφέρει η τεχνολογία και η οθόνη, οπότε δεν ξέρουν πώς να κοιτάξουν μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό για καθοδήγηση και ιδέες.   
3. Χρειάζονται την προσοχή των γονιών τους, έστω και για λίγο, για να ‘γεμίσουν μπαταρίες’.  
Ελεύθερος και μη οργανωμένος χρόνος
Τα περισσότερα παιδιά αν τους δοθεί ελεύθερος χρόνος στην αρχή θα ψιλογκρινιάξουν, στη συνέχεια όμως θα βρουν ενδιαφέροντα πράγματα για να απασχοληθούν.  Τα παιδιά χαίρονται όταν κατευθύνουν τα ίδια το παιχνίδι τους, επειδή το παιχνίδι είναι το κύριο έργο της παιδικής ηλικίας.  Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν και να διαχειριστούν τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους.
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς όταν τα παιδιά λένε «βαριέμαι»;
Δοκιμάστε την απλή λύση «γεμίζω τις μπαταρίες του παιδιού»: αφήστε ό,τι κάνετε και δώστε την αμέριστη προσοχή σας στο παιδί σας με κουβεντούλα, αγκαλίτσες, γαργάλημα…  Έτσι έχετε την ευκαιρία να επανασυνδεθείτε και πιθανόν το παιδί σας να ‘γεμίσει’ συναισθηματικά και να συνεχίσει με αυτό που κάνει.
Αν πάλι δεν ξεκολλήσει από πάνω σας, αναρωτηθείτε αν είστε πολύ απασχολημένη/ος και το παιδί σας χρειάζεται περισσότερο χρόνο μαζί σας.  Μην ξεχνάτε, τις περισσότερες φορές που τα παιδιά γκρινιάζουν, δε συγκεντρώνονται και δε βρίσκουν τι να παίξουν είναι επειδή χρειάζονται περισσότερη συναισθηματική σύνδεση –και χρόνο- με τους γονείς τους. Η λύση βρίσκεται στα χέρια σας: δώστε στο παιδί σας κάποια δουλίτσα να σας βοηθήσει, αν είναι εφικτό, ή κάντε διάλειμμα και αφιερώστε χρόνο μαζί.
Όταν γεμίσει το ρεζερβουάρ αγάπης και γονεϊκής προσοχής του παιδιού, μπορείτε να το βοηθήσετε να σκεφτεί τι του αρέσει και πώς να οργανώσει το χρόνο και το παιχνίδι του.  Το σημαντικό είναι ότι του διδάσκετε πώς να παίζει και του δίνετε ιδέες, αλλά δεν του οργανώνετε εσείς το παιχνίδι.
Φτιάξτε το μαγικό κουτί καταπολέμησης της βαρεμάρας με ιδέες παιχνιδιού!
Ζητήστε από το παιδί να διακοσμήσει ένα κουτί παπουτσιών και βοηθήστε το να γράψει σε καρτέλες ιδέες για παιχνίδια, δραστηριότητες και κατασκευές.  Όποτε σας πει ότι βαριέται, το παροτρύνετε να διαλέξει στην τύχη μια καρτέλα και να εφαρμόσει την ιδέα δραστηριότητας που γράφει!
·         Γράψτε σε ένα τετράδιο ανέκδοτα
·         Κάντε ένα κάστρο με μαξιλάρια
·         Γράψτε ένα γράμμα σε συγγενή
·         Κάνε μια βόλτα γύρω από το τετράγωνο
·         Πήγαινε κουτσό γύρω-γύρω από το τραπέζι και από το ένα δωμάτιο στο άλλο
·         Βάλτε μουσική και χορέψτε
·         Κάντε μια ζωγραφιά με ένα παράξενο θέμα
·         Φτιάξτε ένα σπίτι από κουτί από δημητριακά ή άλλο κουτί
·         Κάνε εξάσκηση σε γλωσσοδέτες
·         Πάρε μια μεζούρα ή χάρακα και μέτρησε διάφορα πράγματα μέσα στο σπίτι
·         Ψέκασε έναν καθρέφτη και καθάρισέ τον με σφουγγαράκι
·         Γράψε δέκα πράγματα που αγαπάς σε κάθε μέλος της οικογένειάς σου
·         Ζωγράφισε το πορτρέτο σου
·         Προσπάθησε να ζωγραφίσεις με το πόδι σου
·         Φύτεψε φακές ανάμεσα σε βρεμμένο βαμβάκι σε ένα κεσεδάκι από γιαούρτι
·         Παρατήρησε τα σύννεφα και βρες με τι μοιάζουν
·         Φτιάξε βαρκούλες από χαρτί και βάλε τις σε μια λεκάνη νερό
·         Κάνε μια βόλτα με το ποδήλατο
·         Γράψε μια ιστορία
·         Γράψε ένα ποίημα
·         Ξεκίνησε να γράφεις ημερολόγιο
·         Φτιάξε τα συρτάρια/ντουλάπες στο δωμάτιό σου
·         Φτιάξε έναν ζωολογικό κήπο για τα λούτρινα ζωάκια σου
·         Φτιάξε φρουτοπαγάκια: βάλε χυμό φρούτων και μικρά κομματάκια φρούτων σε παγοθήκη και άφησέ τα να παγώσουν
·         Φτιάξε και διακόσμησε ένα ημερολόγιο για το καλοκαίρι, σημειώνοντας τις σημαντικές ημερομηνίες
·         Φτιάξε ένα κέικ ή ένα γλυκό
·         Ξεκίνησε μια συλλογή (φύλλα/πέτρες/κουμπιά, κλπ)
·         Μάθε ένα καινούργιο παιχνίδι στα χαρτιά
·         Κάνε μια παράσταση τσίρκου
·         Κάνε ένα σόου με χορό και τραγούδι
·         Κάνε μια θεατρική παράσταση
·         Φτιάξε ένα ‘μαγικό φίλτρο’ Φτιάξε ένα κάστρο με διάφορα κουτιά
·         Φτιάξε μια κάρτα γενεθλίων
·         Οργάνωσε κυνήγι θησαυρού με χαρτάκια που έχουν οδηγίες
·         Κόψε εικόνες από ένα περιοδικό και φτιάξε ένα κολάζ
·         Στήσε ένα μαγαζί και άρχισε να ‘πουλάς’
·         Στήσε ένα εστιατόριο, φτιάξε κατάλογο, πάρε παραγγελία και σέρβιρε ψεύτικο φαγητό
·         Μεταμόρφωσε το κρεβάτι σου σε πειρατικό καράβι και ξεκίνα μια περιπέτεια
·         Παίξε με αφρό και σαπουνόφουσκες στο νεροχύτη
·         Φτιάξε με ένα καλαθάκι και σπάγκο ένα ασανσέρ για να ανεβοκατεβάζεις τα λούτρινα ζωάκια σου από σκάλες ή ένα ψηλό έπιπλο
·         Ζωγράφισε πέτρες
·         Φτιάξε μια ζωγραφιά και κόλλησε πάνω της ρύζι/φακές/ζυμαρικά που θα τα βάψεις και αυτά
·         Κάνε στις κούκλες σου μπάνιο με αφρόλουτρο
·         Διάβασε ένα βιβλίο
·         Μάθε τα λόγια από ένα αγαπημένο σου τραγούδι
·         Παίξε γκαλερί έργων τέχνης: κρέμασε ένα σκοινί ρούχων στο δωμάτιο σου και κρέμασε εκεί τις ζωγραφιές σου ή κόλλησέ τες στο τζάμι
·         Πάρε έναν μαγνήτη και τριγύρισε στο σπίτι να βρεις τι μαγνητίζεται
·         Ζωγράφισε ένα έρημο νησί και όσα πράγματα θα ήθελες να πάρεις εκεί μαζί σου
·         Παίξε μια παραλλαγή της τυφλόμυγας με τον αδερφή ή την αδερφή σου: οδήγησέ τον σε όλο το σπίτι και δώσε του να ακουμπήσει διάφορα αντικείμενα και να μαντέψει τι είναι.  Μετά αλλάξτε ρόλους
·         Κάνε κάτι όμορφο για κάποιον άλλον

Ελπίζω να βοηθήσουν αυτές οι ιδέες!
Διαλέξτε αγάπη, ηρεμία, χαρά!
Δρ. Λίζα

ΥΓ: στο επόμενο θα πούμε για την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά…
Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Αντιμετωπίζοντας την επόμενη μέρα μιας μεγάλης απογοήτευσης



Πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίσει κανείς μια απογοήτευση;  Η πρώτη στιγμή που δέχεται κανείς την απογοήτευση υπάρχει σοκ, έκπληξη, θυμός, φόβος, πόνος, ίσως η αίσθηση της κατάρρευσης.  Οι περισσότεροι άνθρωποι ανατρέχοντας στο κοντινό ή το μακρινό παρελθόν τους μπορούν να εντοπίσουν τουλάχιστον μια περίπτωση κατά την οποία αισθάνθηκαν μεγάλη απογοήτευση.  Συνήθως η λέξη «απογοήτευση» μας φέρνει συνειρμικά στο νου την ερωτική απογοήτευση, αλλά σίγουρα αυτό δεν είναι το μόνο είδος απογοήτευσης που υπάρχει.  Γενικά, υπάρχει η κατηγορία των συναισθηματικών απογοητεύσεων, και εδώ περιλαμβάνονται οι ερωτικές, οι οικογενειακές οι φιλικές απογοητεύσεις.  Έχουμε όμως και την απογοήτευση που σχετίζεται με τον επαγγελματικό τομέα ή τα οικονομικά ζητήματα και έχουμε μικρές ή μεγάλες απογοητεύσεις που σχετίζονται λίγο-πολύ με κάθε τομέα της ζωής.

Ανατομία της απογοήτευσης
            Η απογοήτευση είναι το συναίσθημα που ακολουθεί όταν υπάρξει μια ξαφνική αντίθεση ανάμεσα σε αυτό που ίσχυε ή που πιστεύαμε και σε αυτό που ξαφνικά αποκαλύπτεται ή συμβαίνει.  Έτσι, όταν αισθανόμαστε σιγουριά και ασφάλεια για ένα πρόσωπο, μια κατάσταση ή ένα πράγμα και ξαφνικά αυτό πάψει να ισχύει τότε γεννιέται η απογοήτευση.  Ακόμα, η αίσθηση ότι έχουμε τις σωστές πληροφορίες, ότι ελέγχουμε τα πράγματα βάσει των στοιχείων που έχουμε ή των κινήσεων που κάνουμε μας δίνουν την αίσθηση ότι είμαστε σε καλό δρόμο και ότι τα πράγματα θα πάρουν μια συγκεκριμένη, ευνοϊκή τροπή, όπως το επιθυμούμε.  Όταν λοιπόν υπάρχει σύγκρουση σε αυτά θεωρούμε ότι θα λυθεί υπέρ μας ή ότι θα καταφέρουμε να βγούμε κερδισμένοι: όταν αυτό δεν επιβεβαιώνεται, το άτομο βιώνει απογοήτευση.
            Η απογοήτευση συχνά πάει χέρι-χέρι με τον θυμό, την πίκρα, την ανασφάλεια, την αίσθηση προδοσίας, απόρριψης και απώλειας ελέγχου.

Πώς διαχειριζόμαστε μια απογοήτευση;
            Τι γίνεται λοιπόν μετά το πρώτο σοκ;  Τα συναισθήματα της απογοήτευσης γίνονται ένα παραπέτασμα το οποίο κόβει τη ‘θέα’ από τον υπόλοιπο κόσμο.  Αυτό σημαίνει ότι το απογοητευμένο άτομο αδυνατεί να δει τα πράγματα πέρα από τον εαυτό του ή να λάβει υπόψη του άλλες πληροφορίες.  Ο θυμός τον οποίο βιώνει το απογοητευμένο άτομο, τόσο προς τον εαυτό του όσο και προς τους άλλους, αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο στο να ξεπεράσει την άσχημη κατάσταση.
Έτσι, μια βασική αρχή μετά την απογοήτευση είναι να εξετάσει κανείς τις γνωστικές του διαδικασίες, δηλαδή το τι ακριβώς σκέφτεται και πώς αυτές οι σκέψεις οδηγούν στα αρνητικά συναισθήματα και κατ’ επέκταση το μπλοκάρισμα που έχει.  Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι να εξετάσει κανείς τα δεδομένα του: τι πιστεύει ότι έγινε, γιατί πιστεύει ότι συνέβη έτσι, τι πραγματικά έγινε, πώς βλέπει το συγκεκριμένο συμβάν κάποιο άλλο εμπλεκόμενο άτομο και πώς θα έβλεπε την κατάσταση ένας τρίτος. 
            Εξίσου σημαντικό είναι να εξετάσει κανείς το περιεχόμενο των σκέψεων του: αν αυτές είναι καταστροφικές («τώρα όλα τελείωσαν, δεν θα μπορέσω ποτέ να ξανακάνω σχέση/επαγγελματική συμφωνία, κλπ) ή αν προβλέπουν κάποια καταστροφή (αφού συνέβη αυτό, τότε θα συμβεί κάτι ακόμα χειρότερο..), τότε το άτομο μπλοκάρει τον εαυτό του και δεν αφήνει περιθώρια να συνέλθει.
            Ο αυτοσεβασμός και η αξιοπρέπεια είναι έννοιες-κλειδιά στο πώς να χειριστεί κανείς μια δύσκολη κατάσταση: χωρίς δραματικές εκδηλώσεις, υπερβολές, δηλώσεις και αντιδράσεις για τις οποίες ίσως μετανιώσει το άτομο.  Με αυτό τον τρόπο βοηθάει τον εαυτό του να μην παρεκτραπεί, με την έννοια ότι βάζει κάποια όρια στον πόνο και άρα στην ίαση.
            Ο ρεαλισμός είναι επίσης σημαντικός: δεν είναι πάντα δυνατό να πετυχαίνουν όλα τα σχέδια και να επιβεβαιώνονται όλες οι προσδοκίες, οπότε δεν υπάρχει λόγος να λειτουργεί κανείς πιστεύοντας ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχήν-είναι ο σίγουρος τρόπος για να απογοητευτεί.

            Τέλος, μια δόση αισιοδοξίας είναι πάντα απαραίτητη: το άτομο μπορεί να αποτιμήσει την αρνητική κατάσταση, να υπολογίσει πιθανές διορθωτικές κινήσεις και μελλοντικούς χειρισμούς και να πιστέψει ότι θα υπάρξει και η ‘άλλη φορά’ και νέες ευκαρίες.
Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

5 Καλές Συνήθειες για να Αγαπάτε το Παιδί σας Άνευ Όρων

- ακόμα και όταν τα πράγματα είναι δύσκολα

Παραδεχτείτε τοΠόσες φορές δεν έχετε δηλώσει σε άλλους ή έχετε αναρωτηθεί μέσα σας «πότε το παιδί μου θα βγάλει την πάνα;  Πότε θα πάψει να ψευδίζει;  Πότε επιτέλους θα σταματήσει να με ξυπνάει τα βράδια;  Πότε θα πάψει να μαλώνει με την αδερφή του;  Πότε θα αρχίσει να παίρνει καλούς βαθμούς; Πότε θα πάψει να ντρέπεται; Πότε θα γίνει καλό στον αθλητισμό;  Πότε θα ψηλώσει; Πότε θα αδυνατίσει;» και η λίστα με το τι θα θέλατε να αλλάξετε και να διορθώσετε στο παιδί σας τελειωμό δεν έχει….
Αυτό όμως είναι ακριβώς το αντίθετο με την έννοια της «άνευ όρων αγάπης», που σημαίνει ότι αγαπάμε το παιδί μας όπως ακριβώς είναι, με τα στραβά και τα ανάποδά του, και δεν βάζουμε όρους και πράγματα που θα πρέπει να κάνει το παιδί για να το αγαπάμε.. 
Η άνευ όρων αγάπη δε σχετίζεται μόνο με το πώς αισθανόμαστε εμείς οι γονείς! Σχετίζεται και με το πώς το παιδί εκλαμβάνει την αγάπη μας: αγάπη χωρίς όρους το πώς να γίνει ακόμα καλύτερο.  Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι ο γονιός δεν πρέπει να επιδιώκει να βελτιωθεί το παιδί του, σε οποιονδήποτε τομέα.  Σημαίνει όμως ότι η αγάπη θα πρέπει να είναι ανεξάρτητη από τις επιδόσεις και τις επιτυχίες που εμείς θέλουμε να έχει το παιδί μας.  Γιατί;  Επειδή όταν κάποιος αισθάνεται διαρκώς ότι δεν είναι αρκετά καλός, ότι δεν καταφέρνει να φτάσει τις προσδοκίες των άλλων και ότι πρέπει συνέχεια να κάνει κάτι για να βελτιωθεί τελικά αυτός ο άνθρωπος παίρνει αμυντική στάση και δεν μπορεί να κάνει θετικές αλλαγές (σκεφτείτε αν σας στριμώξουν αντίστοιχα: τι είναι πιθανότερο, να κάνετε θετικές αλλαγές ή να πάρετε αμυντική στάση και να μην κάνετε τίποτα θετικό;).
Όταν τα παιδιά νιώθουν με σιγουριά την αγάπη του γονιού ανθίζουν!  Και με αγάπη (αλλά και όρια!) είναι πιο πιθανό να δείτε αλλαγές και θετική πορεία!
Οι 5 καλές συνήθειες για να αγαπάτε το παιδί σας άνευ όρων
  1. Εκτιμήστε τα αδύνατα σημεία του παιδιού σας.  Θυμηθείτε ότι όλοι έχουμε ελαττώματα και συχνά μπορούμε να τα δούμε ως την άλλη πλευρά των προτερημάτων μας!  Τι σημαίνει αυτό;  Ότι αν θεωρούμε ότι το ελάττωμα του παιδιού μας είναι ότι είναι πεισματάρικο και διαρκώς επιμένει να κερδίσει αυτό που θέλει, η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι πρόκειται για προτέρημα: επιμονή και πείσμα να πετύχει αυτό που θέλει, κάτι που όλοι οι γονείς επιθυμούν για τα παιδιά τους σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με τις σπουδές και την επαγγελματική τους εξέλιξη!  Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, χαρακτηριστικό που το μοιράζονται πάμπολλα παιδιά, βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει ότι είναι καλό πράγμα να έχει επιμονή, αλλά μερικές φορές, όταν δεν ξέρει πότε να σταματήσει αυτό το θετικό στοιχείο γίνεται αρνητικό, νευριάζει τους άλλους και δημιουργεί προβλήματα.  Χρειάζεται να μάθει να διαχειρίζεται την επιμονή του και να μη δρα παρορμητικά.  Διδάσκοντας στο παιδί πώς να γνωρίζει τον εαυτό του και να ελέγχει τη συμπεριφορά του είναι ανεκτίμητα δώρα ζωής! 
  2. Θρηνείστε. Τι ονειρευόσασταν για το παιδί σας;  Επιθυμούσατε αγόρι αλλά σας προέκυψε κορίτσι;  Έχει προβλήματα υγείας, συμπεριφοράς, μαθησιακά, εξελικτικές δυσκολίες, ειδικές ανάγκες;  Επιθυμούσατε ένα ήσυχο παιδί και είναι πολύ ζωηρό;  Αν εύχεστε ότι κάτι έπρεπε να είναι εξαρχής διαφορετικό στο παιδί σας, ακόμα και αν δεν το εκφράζετε, το πιθανότερο είναι ότι το παιδί σας το διαισθάνεται με κάποιον μη λεκτικό τρόπο.  Το παιδί νιώθει μέσα του ότι δεν είναι αρκετά καλό για εσάς.  Ποια είναι η λύση;  Επιτρέψτε στον εαυτό σας να νιώσει όλα τα συναισθήματα, λύπη, απογοήτευση, θυμό…. Μετά θρηνείστε γιαυτό που επιθυμούσατε αλλά δεν λάβατεΣτη συνέχεια αφήστε το να βγει από το σύστημά σας.  Ο θρήνος είναι μια διαδικασία καθαρκτική, καθαρίζει και ανακουφίζει την ψυχή και αφήνει χώρο για θετικά συναισθήματα και συνέχιση της ζωής.   Μετά από το θρήνο αγκαλιάστε κυριολεκτικά και μεταφορικά το παιδί σας, όπως είναι, και αφήστε τη φαντασίωση που είχατε γι’ αυτό.
  3. Δέστε τα ελαττώματα του παιδιού σας από τη δική του οπτική γωνία. Όταν κρίνουμε κάποιον πάντα βλέπουμε τα πράγματα από τη δική μας οπτική γωνία και όχι από του άλλου, με αποτέλεσμα η κρίση μας να είναι αρνητική για τον άλλον.  Ας πάρουμε το παράδειγμα κακής συμπεριφοράς του παιδιού: για μας είναι λάθος και ενοχλητική, για το παιδί όμως είναι ένας τρόπος να δηλώσει ότι κάτι δεν πάει καλά.  Πίσω από την κακή συμπεριφορά υπάρχει πάντα κάποιος λόγος που εμείς οι γονείς πρέπει να ανακαλύψουμε.  Αν βρούμε και διαχειριστούμε την αιτία, όχι την αφορμή, ούτε την ίδια την κακή συμπεριφορά, τότε λύνουμε και το πρόβλημα.
Για σκεφτείτε….
  • Ίσως το παιδί σας να σταματούσε να γκρινιάζει και να διαμαρτύρεται όλη την ώρα αν ένιωθε ότι το ακούτε και το καταλαβαίνετε, οπότε δε θα χρειαζόταν να φωνάζει για νιώσει ότι το «ακούτε» -κυριολεκτικά! («Ακούω τι μου λες καλό μου, καταλαβαίνω πόσο απογοητεύτηκες…»).
  • Ίσως το παιδί σας να φερόταν καλύτερα στο μικρό του αδερφάκι αν δεν ανησυχούσε ότι ίσως χάσει την αγάπη σας και την ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σας- αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερη συναισθηματική σύνδεση και εγγύτητα μαζί σας.
  • Ίσως το παιδί σας να μην είχε τόσο συχνά «ατυχήματα» τουαλέτας αν δεν έπαιζε με τόσο ενθουσιασμό και δεν ξεχνούσε να πάει στην τουαλέτα εγκαίρως.  Και φυσικά, στα μάτια του παιδιού, το παιχνίδι είναι πολύ πιο σημαντικό από το διάλειμμα για τουαλέτα!
  • Ίσως το παιδί σας να μην έχανε τόσο συχνά τα πράγματά του αν του διδάσκατε στρατηγικές να τα βάζει στη θέση τους και να τα οργανώνει.
Να θυμάστε ότι όταν τα παιδιά έχουν κακή συμπεριφορά μας λένε με τις πράξεις τους κάτι: ότι χρειάζονται τη βοήθειά μας!  Όταν λοιπόν δούμε την κακή συμπεριφορά από την οπτική γωνία του παιδιού, τότε παίρνει άλλο νόημα, κατανοούμε τις ρίζες της και μπορούμε να συγχωρέσουμε το παιδί.  Έτσι τα εμπόδια ξεπερνιούνται και μπορούμε να αισθανθούμε άνευ όρων αγάπη για το παιδί μας.
4.  Αποδεχτείτε τα συναισθήματα & Αποτρέψτε την κακή συμπεριφορά.   Το να κατανοήσουμε πώς ακριβώς αισθάνεται το παιδί μας, χωρίς να το ακυρώσουμε, αυτό είναι έμπρακτη απόδειξη της αγάπης άνευ όρων.  Το παιδί αισθάνεται αγάπη και αποδοχή, παρόλο που του βάζουμε όρια στο τι είναι αποδεκτή συμπεριφορά: «καταλαβαίνω πόσο θύμωσες που ο μικρός σου αδερφός σου χάλασε το παιχνίδι σου, όμως στο σπίτι μας δε χτυπάμε».  Ακούστε προσεκτικά τι έχει να πει το παιδί.  Πάρτε βαθιές, χαλαρωτικές ανάσεςΘυμηθείτε πόσο αγαπάτε το παιδί σας.  Συνδεθείτε συναισθηματικά μαζί του και καλέστε το να εμπιστευτεί τα έντονα αρνητικά συναισθήματά του σε εσάς.  Διδάξτε του συναισθηματική νοημοσύνη: «δούλεψες τόσο σκληρά για να φτιάξεις αυτό το παζλ και η αδερφή σου του έδωσε μία και το κατέστρεψε… Τώρα είσαι τόσο θυμωμένη που δε θέλεις να καθίσεις μαζί μας στο τραπέζι για φαγητό..».
Μη ξεχνάτε ότι το να δείξετε συναισθηματική κατανόηση δε σημαίνει ότι επιτρέπετε στο παιδί σας να έχει κακή συμπεριφορά.  Αντίθετα, βάζετε όρια και επιμένετε σε αυτά και όταν ηρεμήσουν τα πράγματα κάνετε μια συζήτηση για το πώς αλλιώς μπορεί το παιδί να διαχειριστεί τη δύσκολη κατάσταση: «Ξέρω ότι είναι δύσκολο να παραμείνεις ήρεμη όταν η αδερφή σου καταστρέψει το παζλ σου ή κάτι που έκανες, αλλά ξέρεις ότι δεν χτυπάμε επειδή πονάει και δεν είναι σωστό.  Τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις σε αυτή την περίπτωση;  Για σκέψου μερικές ιδέες!».
5.    Διαχειριστείτε το θυμό σας & Διατηρήστε την ψυχραιμία σας.  Πέμπτη και φαρμακερή συμβουλήΗ δυσκολότερη, κατά γενική ομολογία! Άνευ όρων αγάπη, από την πλευρά του παιδιού, σημαίνει ότι το παιδί αισθάνεται ότι ο γονιός το αγαπάει έτσι και αλλιώς, χωρίς να χρειάζεται να κάνει το ίδιο κάτι (κατά την άποψή του χωρίς να χρειάζεται να έχει καλή συμπεριφορά).  Όμως, είναι δύσκολο για τον γονιό να νιώσει και να δείξει αγάπη όταν το παιδί έχει κακή συμπεριφορά και τον βγάζει από τα ρούχα του!  Έτσι, ο γονιός νευριάζει, οργίζεται, ξεσπάει με λόγια και χάνει την ψυχραιμία του!  Φυσικά και ξέρει ότι αγαπάει το παιδί του, παρόλο που είναι θυμωμένος.  Όμως, αν ρωτήσουμε το παιδί τι νομίζει ότι αισθάνεται ο γονιός του για το ίδιο εκείνη τη στιγμή αποκλείεται να μας πει ότι νιώθει αγάπη!
Το κακό είναι ότι ο θυμός και το ξέσπασμα διδάσκουν στο παιδί ακριβώς αυτές τις συμπεριφορές!  Όταν το παιδί έχει κακή συμπεριφορά, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι να θέσει κανείς όρια με ψυχραιμία και νηφαλιότητα –κάτι ομολογουμένως δύσκολο- και στη συνέχεια να στηρίξει με αγάπη το παιδί του στη δύσκολη στιγμή που αυτό περνάει.  Από την άλλη, μέγα μειονέκτημα του θυμού είναι ότι δείχνουμε στο παιδί ότι δεν είναι αρκετά καλό και ότι αυτό βάζει με νου του τα χειρότερα (ότι θυμώσαμε τόσο ώστε θα το εγκαταλείψουμε, θα το βάλουμε φυλακή, κλπ).  
Καλές, αλλά δύσκολες συνήθειες οι παραπάνω!  Χρειάζεται εξάσκηση για να φτάσει κανείς να αντιλαμβάνεται με αυτό τον τρόπο τα πράγματα και να πράττει ανάλογα.  Όμως, δεν είναι ακατόρθωτο.  Και πρόκειται για μια διαδικασία ανατροφής παιδιού που ανταμείβει και τον γονιό: η συμπεριφορά του παιδιού βελτιώνεται δραματικά, η σχέση γονιού-παιδιού βελτιώνεται και το παιδί μαθαίνει ότι είναι καλό, αγαπητό και αποδεκτό έτσι όπως είναι.  Αυτό θα πει αληθινή αγάπη, χωρίς όρους και όρια!  
Διαλέξτε αγάπη, ηρεμία, χαρά!

Δρ. Λίζα
Διαβάστε περισσότερα »

share