Η μία πλευρά ερωτευμένη, η άλλη παντρεμένη...

Η μία πλευρά ερωτευμένη, η άλλη παντρεμένη...
http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=143604
3/12/2007


Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος

Η σχέση με παντρεμένο ή παντρεμένη: επιλέγοντας ένα μη διαθέσιμο άτομο
Γιατί ένα μη δεσμευμένο άτομο να επιλέξει να κάνει σχέση με κάποιον παντρεμένο; Συχνά η ανάγκη για έρωτα και δημιουργία σχέσης είναι τόσο έντονη, ώστε επιλέγει κανείς να μπει σε μια σχέση ακόμα και αν το άλλο άτομο δεν είναι 100% διαθέσιμο.
Για πολλούς δηλαδή, η «δεύτερη επιλογή» είναι καλύτερη από το τίποτα. Σε άλλες περιπτώσεις οι άνθρωποι αισθάνονται μεγάλη ανασφάλεια και έλλειψη αυτοεκτίμησης, οπότε πείθουν τον εαυτό τους ότι «δε θα βρω ποτέ κάποιον να με αγαπήσει», «δε θα βρω ποτέ κάποιον να με εκτιμήσει». Όμως, με το να μην πιστεύουν στον εαυτό τους, περιορίζουν τις επιλογές τους και τελικά νιώθουν ευγνωμοσύνη που κάποιος γύρισε και τους κοίταξε.
Όταν κανείς λειτουργεί σε ένα τέτοιο ψυχολογικό πλαίσιο, εύκολα καταφεύγει και σε ψέματα προς τον εαυτό του: «είναι το καλύτερο άτομο, δεν θα βρω ποτέ κάτι ανάλογο», κ.ο.κ.. Σε όλα τα παραπάνω όμως ενυπάρχει μια καμουφλαρισμένη τάση αυτοκαταστροφής, αφού το ελεύθερο άτομο προσδένεται στο άρμα του παντρεμένου με λίγες άλλες επιλογές σε μια σχέση χωρίς μέλλον.
Ο παντρεμένος ή η παντρεμένη που κάνει σχέση με ελεύθερο άτομο
Ένας μύθος που διατηρείται σχετικά με τους λόγους που ένα παντρεμένο άτομο δημιουργεί ερωτική σχέση με ανύπαντρο είναι ότι κάτι πάει πάρα πολύ άσχημα στην οικογένειά του και έχει βρει «το κάτι άλλο» στη νέα (και παράνομη) σχέση.
Στην πραγματικότητα, όταν τα πράγματα στο γάμο είναι τόσο χάλια αυτός οδηγείται στο τέλος του. Έτσι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι άνθρωποι επιλέγουν μια εξωσυζυγική περιπέτεια όχι γιατί απαραιτήτως βρήκαν κάτι τόσο καλύτερο από τον/τη σύζυγο, αλλά επειδή βρήκαν κάτι διαφορετικό.
Στη νέα σχέση υπάρχει λοιπόν το στοιχείο της φρεσκάδας, της έκπληξης, του νέου. Το να βγει κανείς έξω από τη ρουτίνα του είναι ευπρόσδεκτο. Βέβαια, μπορεί να υπάρχουν και προβλήματα με τον/τη σύζυγο, όπως κακή επικοινωνία, έλλειψη τρυφερότητας ή καλής σεξουαλικής ζωής, αλλά αυτά σίγουρα δε λύνονται με τη δημιουργία μιας εξωσυζυγικής σχέσης.
Tο παντρεμένο άτομο που κάνει εξωσυζυγικές σχέσεις συνήθως δεν έχει τη βασική ειλικρίνεια προς τον εαυτό του και τον/τη σύντροφό του (μέσα και έξω από το γάμο) να παραδεχτεί τα όποια του προβλήματα και να προχωρήσει στην επίλυσή τους.

Το τέλος της σχέση για το ανύπαντρο άτομο: ψυχολογικές προεκτάσεις
Τις περισσότερες φορές οι σχέσεις με παντρεμένα άτομα καταλήγουν σε ένα άδοξο τέλος, ακόμα και αν κρατήσουν πολλά χρόνια. Ένας από τους βασικούς μηχανισμούς που κρατάει τη σχέση γερά -για όσο κρατήσει- είναι η αίσθηση ότι προσφέρει κάτι φρέσκο και όμορφο και στους δύο, αλλά και το γεγονός ότι αποτελεί καταφύγιο από την καθημερινότητα για το ζευγάρι.
Καθώς η σχέση αυτή προστατεύεται από τις καθημερινές τριβές, το ανύπαντρο ζευγάρι φαντασιώνεται την ιδανική σχέση πάθους και επικοινωνίας. Δυστυχώς, ακριβώς από αυτή την ιδιαιτερότητά της, του να είναι περιορισμένη χρονικά και χωρικά, η σχέση δεν μπορεί να προχωρήσει και αρχίζει να γίνεται κουραστική, καθώς οι απαιτήσεις του ενός ή του άλλου διαφοροποιούνται. Έτσι, όταν το ελεύθερο άτομο αρχίζει να έχει περισσότερες απαιτήσεις, το παντρεμένο σπεύδει να βάλει ένα τέλος.
Το ελεύθερο άτομο έχει την αίσθηση της απόρριψης, της προδοσίας, της αδικίας και της απογοήτευσης. Τα όνειρά του -και συχνά η ζωή του- γίνεται συντρίμμια, με αποτέλεσμα να μελαγχολεί και ίσως να πέσει σε κατάθλιψη. Αισθάνεται ότι βρίσκεται σε ένα τέλμα και δεν εμπιστεύεται το άλλο φύλο για μια νέα σχέση. Βιώνει τον απέραντο ψυχικό πόνο και δεν ξέρει πώς -ή ίσως και να μη θέλει- να βγει από αυτή την κατάσταση πένθους για μεγάλο διάστημα.

Το τέλος της σχέση για το παντρεμένο άτομο: ψυχολογικές προεκτάσεις
Το παντρεμένο άτομο όταν νιώσει ότι απειλείται από τις απαιτήσεις του ανύπαντρου συντρόφου ή όταν ο/η σύζυγος μάθει κάτι και το απειλήσει εξαφανίζεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μέσα από τη σιωπή και την αδιαφορία δημιουργεί τον χειρότερο πόλεμο νεύρων στον/την πρώην ανύπαντρο/η σύντροφό του και επιστρέφει στη βολική του ρουτίνα.
Παρόλο που και το παντρεμένο άτομο αισθάνεται ψυχικό πόνο και στεναχωριέται που έληξε η σχέση του, τις περισσότερες φορές «κλείνει συναισθηματικές πόρτες» και αντέχει τον πόνο του. Ο λόγος είναι ότι τελικά δεν επιθυμεί να διαλύσει την οικογένειά του, ίσως γιατί συνειδητοποιεί ότι και με το νέο άτομο τα πράγματα θα είναι κάπως έτσι, όπως και στο γάμο αν το ίδιο δεν κάνει μια προσπάθεια. Ωστόσο, προβάλει δικαιολογίες του στυλ «δε θέλω να στεναχωρήσω τα παιδιά, τους γονείς μου» κ.λπ. ενώ παράλληλα δίνει διαβεβαιώσεις αγάπης και εκτίμησης στον/την πρώην. Το παντρεμένο άτομο τελικά πείθει τον εαυτό του ότι έτσι έπρεπε να γίνει και ότι η ζωή συνεχίζεται.

Τι αξίζει τελικά;
Τελικά αυτό που αξίζει είναι να σκεφτεί κανείς τι είναι αυτό που πραγματικά επιθυμεί στη ζωή του -τι είδους σχέση, τι είδους άνθρωπο, τι χαρές θέλει να ζήσει- και στη συνέχεια να προσπαθήσει να το βρει. Η αναζήτηση δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά το να κάνει κανείς «εκπτώσεις» στις επιθυμίες και τα όνειρά του και να βολεύεται με κάτι λιγότερο δεν είναι η απάντηση.