Και οι μπαμπάδες είναι έγκυοι

Και οι μπαμπάδες είναι έγκυοι
http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=31371
30/3/2008


Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D., Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος

Μετά την πρώτη επίσκεψη στο γυναικολόγο, ο σύζυγος και μέλλων πατέρας έχει μια λίστα προφορικών οδηγιών για το πώς πρέπει να φέρεται στην έγκυο γυναίκα του. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται το να είναι καλός, ευγενικός, εξυπηρετικός, με κατανόηση και να μπει στη διαδικασία της σύνδεσης με το έμβρυο. Και μολονότι όλα αυτά ακούγονται πολύ θετικά και ωραία, στην πραγματικότητα πρόκειται για αγαθά που δύσκολα αποκτούνται.
Η εγκυμοσύνη και η γέννα είναι μια περίοδος αλλαγής και έντασης όχι μόνο για τη γυναίκα, αλλά και για τον άνδρα. Μερικές φορές τα ανδρικά συναισθήματα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, καθώς το θαύμα της ανθρώπινης ζωής λαμβάνει χώρα στην κοιλιά της γυναίκας. Προφανώς, αυτό δίνει μια ιδιαίτερη διάσταση στη σχέση της μητέρας με το αγέννητο ακόμα παιδί, ένα έντονο συναίσθημα το οποίο ο πατέρας δεν μπορεί να έχει.

Τα συναισθήματα και οι φόβοι του πατέρα
Αυτός ακριβώς ο ιδιαίτερος συναισθηματικός δεσμός μπορεί να κάνει τον πατέρα να νιώθει ότι βρίσκεται στο περιθώριο, να αισθάνεται πίκρα για την αλλαγή της κατάστασης στο σπίτι και μια μορφή ζήλιας που δεν έχει πια την πρώτη θέση στα συναισθηματικά ενδιαφέροντα της γυναίκας του. Επιπλέον, μπορεί να νιώθει παραμελημένος, να φοβάται να κάνει σεξ, να μην ξέρει πώς να αντιδράσει στις ψυχολογικές μεταπτώσεις της γυναίκας του, να έχει άγχος για την υγεία εκείνης και του μωρού, να ανησυχεί για το πώς θα δείχνει το σώμα της γυναίκας μετά την εγκυμοσύνη και να αναρωτιέται αν θα γίνει καλός πατέρας. Όλα αυτά είναι φυσιολογικά και αναμενόμενα συναισθήματα. Επειδή όμως δεν συζητιούνται, πολλοί τα θεωρούν ταμπού και ζουν με το βάρος τους.
Στο μεταξύ, συγγενείς και φίλοι, γένους αρσενικού, πάντα με καλές προθέσεις, αστειεύονται σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν το μέλλοντα πατέρα, πειράζοντάς τον για τη χαμένη του ελευθερία, τις νέες ευθύνες και τα οικονομικά βάρη που συνεπάγεται η γέννηση ενός παιδιού. Τα πειράγματα αυτά αυξάνουν το άγχος και την ανησυχία του μέλλοντα πατέρα. Ευτυχώς, υπάρχουν η χαρά, η αναμονή του μωρού και η λαχτάρα, που βοηθούν τους άνδρες να πορευτούν σε αυτό το νέο συναισθηματικό πεδίο.

Καταπολέμηση των αρνητικών συναισθημάτων

• Δημιουργία αισθήματος 'ομάδας' ανάμεσα στη μητέρα και τον πατέρα
• Ο πατέρας μιλά ανοιχτά για τους φόβους και τα όνειρά του
• Συνοδεύει τη γυναίκα του στο γυναικολόγο και έχει ενεργό συμμετοχή στις συζητήσεις και τις πρακτικές αποφάσεις
• Είναι παρών ακόμα και σε εξετάσεις ρουτίνας
• Μαζί με τη γυναίκα του προσέχει τι τρώει και μπαίνει σε μια διαδικασία σκέψης σχετικά με την υγιεινή διατροφή και ζωή

Συμμετοχή και ψυχολογικό δέσιμο

Ο πατέρας του παιδιού πρέπει να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να συμμετάσχει στην εγκυμοσύνη και τη γέννα. Όταν έχει ενεργητικό ρόλο, νιώθει πιο κοντά στη γυναίκα του και γίνεται συναισθηματικά και ψυχολογικά υπεύθυνος και αναμειγμένος στη ζωή του παιδιού του.
Ο παραδοσιακός ανδρικός ρόλος είναι αυτός του κυνηγού-συλλέκτη και, στο πλαίσιο αυτού του ρόλου, ο άνδρας μπορεί να γίνει κυνηγός και συλλέκτης πληροφοριών, όπως να μάθει για την εξέλιξη του εμβρύου, τι αλλαγές γίνονται κατά τα στάδια της κύησης, όπως πότε αρχίζει να ακούει, να βλέπει κ.λπ. Οι μεγαλειώδεις αυτές στιγμές της ανάπτυξης συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και όχι μετά τη γέννα. Το καλό με το ξεκίνημα της σχέσης ήδη από την κοιλιά, είναι ότι ο πατέρας δεν έχει να περιμένει δύο, τρία χρόνια μέχρι να γνωρίσει και να δεθεί με το παιδί του.
Ένας απλός τρόπος για να ξεκινήσει να δένεται με το αγέννητο παιδί του είναι να παίξει το παιχνίδι 'ταμπούρλο': κάθε φορά που η μητέρα νιώθει το έμβρυο να κλωτσά, ο πατέρας αντιδρά παίζοντας ελαφρώς ταμπούρλο με τα δάχτυλά του στην ίδια περιοχή. Το έμβρυο μαθαίνει γρήγορα αυτό το παιχνίδι και απαντά με κλωτσιά στον πατέρα! Ακόμα, δεν είναι ντροπή να μιλά στο έμβρυο, αφού με αυτό τον τρόπο το εξοικειώνει με τη φωνή του.
Ο πατέρας που παρευρίσκεται στη γέννα, έχει την ευκαιρία να κόψει τον ομφάλιο λώρο, γεγονός το οποίο έχει τη συμβολική σημασία ότι ελευθερώνει το μωρό και σηματοδοτεί το πέρασμά του στη ζωή. Το να κρατήσει το νεογέννητο στην αγκαλιά του, είναι μια μοναδική ευκαιρία να δεθεί μαζί του, καθώς κοιτάζονται μέσα στα μάτια.Η εμπειρία του ταΐσματος μπορεί επίσης να βοηθήσει στο ψυχολογικό δέσιμο του πατέρα με το νεογέννητο. Με το μπιμπερό μπορεί και εκείνος να δώσει στο μωρό την ίδια ποσότητα γάλακτος στον ίδιο χρόνο με τη μητέρα.

Τα αποτελέσματα της από νωρίς ενασχόλησης του πατέρα με το παιδί
Βρέθηκε ότι τα παιδιά, των οποίων ο πατέρας είχε ενεργό συμμετοχή στην ανατροφή τους, από την πρώτη στιγμή ήταν πιο κοινωνικά και περισσότερο ικανά να αντιμετωπίσουν καταστάσεις στρες σε σχέση με παιδιά τα οποία δεν είχαν τέτοια μεταχείριση από τον πατέρα τους. Όσο πιο πολύ ασχολείται με τη φροντίδα και την ανατροφή του παιδιού ο πατέρας τους πρώτους έξι μήνες, τόσο καλύτερη κινητική εξέλιξη θα έχει αυτό το παιδί.
Η πατρότητα είναι μια έντονη συναισθηματική εμπειρία και μια ευκαιρία ζωής. Με το να έχει ο πατέρας ενεργό συμμετοχή κατά την εγκυμοσύνη αλλά και τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού (χωρίς να περιμένει να μεγαλώσει πρώτα λίγο το παιδί για να δεθεί μαζί του) δίνει στο παιδί του την καλύτερη εγγύηση για ένα δυναμικό ξεκίνημα στη ζωή. Η εγκυμοσύνη και η γέννα είναι ιδανικές ευκαιρίες για τον πατέρα να ξεκινήσει και να χτίσει μια γερή σχέση με το παιδί του.