ψυχολογία της αλλαγής

Η ψυχολογία στην ελλάδα...φαινόμενο κολλητικό, αλλά με την καλή έννοια. Ξεκινάει κάποιος, δεν τολμάει να το πει στους γύρω του από φόβο μη φανεί τρελός ή 'κάπως', ιδρώνει και ξιδρώνει ψυχολογικά για να φτάσει στο ποθητό αποτέλεσμα και, τελικά, κάποια στιγμή -που δεν είναι σε 100 χρόνια απ' όταν άρχισε ψυχοθεραπεία- φτάνει τον στόχο του. Δε μπορεί να μιλήσει, τι να πει για το κατόρθωμά του; για να το παραδεχτεί, θα πρέπει να παραδεχτεί ότι είχε και δυσκολίες, προβλήματα, και η ελληνική νοοτροπία δε θέλει τέτοια. Ξαφνικά, ο περίγυρος όμως αρχίζει και αναρωτιέται 'πώς στο καλό αυτό το άτομο, που είχε τις τάδε δυσκολίες (γιατί φαίνονται, ακόμα και όταν κανείς τις κρύβει) τις ξεπέρασε;' Κάποια έχασε πολλά κιλά, κάποιος άλλος σταμάτησε να έχει κρίσεις πανικού, κάποια άλλη πραγματοποίησε το όνειρό της να φτιάξει τη δική της επιχείρηση, κάποιος βρήκε τη δύναμη να ξεφύγει από τη μένεγγη των επιταγών της πατρικής οικογένειας και να ανοίξει τα φτερά του...Προσωπικές ιστορίες που ξεκίνησαν από προβλήματα, έγιναν εξομολογήσεις στην ψυχολόγο και στη συνέχεια μπήκαν στη διαδικασία της ανάλυσης, της οριοθέτησης, στοχοθέτησης, των κινήτρων και της προσωπικής εργασίας για να φτάσουν στο happy end. Και τώρα μιλάμε γι' αυτά: το μεγάλο βήμα, από τη μύχια προσδοκία αλλαγής μέχρι την πραγματική προσωπική αλλαγή που συντελείται μέσα από την ψυχοθεραπεία.