Πότε επιστρέφω σε μια σχέση;

Πότε επιστρέφω σε μια σχέση;
http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=143761
7/1/2008


Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος

Το μοτίβο «χωρίζω-περνάει λίγος καιρός-επιστρέφω στη σχέση» αποτελεί συνήθως συνταγή για καταστροφή, αφού πρόκειται για την επανάληψη του «μία από τα ίδια». Επιστρέφοντας σε μια σχέση μετά από ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, δε σημαίνει ότι το ζευγάρι θα έχει μια καλύτερη ποιοτικά σχέση, ή ότι θα λυθούν τα όποια προβλήματα οδήγησαν στον χωρισμό.
Δυστυχώς, η επιστροφή στη σχέση μετά από ένα διάστημα -χωρίς άλλες διεργασίες στο μεταξύ- σημαίνει ότι το ζευγάρι θα αντιμετωπίσει τις ίδιες δυσκολίες, τα δύο άτομα θα έχουν τις ίδιες αδυναμίες, συγκρούσεις και προβλήματα, γιατί όλα αυτά είναι πράγματα που δε λύνονται απλώς και μόνο με την πάροδο του χρόνου.

Διαχείριση των λόγων του χωρισμού
Ένα σημαντικό βήμα σε μια σχέση, είτε τα άτομα χωρίσουν οριστικά είτε αποφασίσουν να ξαναδοκιμάσουν να είναι μαζί, αποτελεί η διαχείριση του «μένω/φεύγω». Χρειάζεται ένα ξεκαθάρισμα και συνειδητοποίηση των λόγων για τους οποίους η σχέση οδηγήθηκε στο χωρισμό. Κάνοντας έναν τέτοιου είδους απολογισμό, το άτομο οφείλει να ανατρέξει στις αδυναμίες όχι μόνο του συντρόφου του, αλλά και τις δικές του.
Συνήθως οι άνθρωποι κατηγορούν τον άλλον για ένα συγκεκριμένο μειονέκτημα (π.χ. είναι τσιγκούνης) ή επικεντρώνονται σε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά που τους πείραξε, αλλά δεν εξετάζουν άλλα σημαντικά στοιχεία της σχέσης. Είναι πολύ σημαντικό να περάσει κανείς από αυτό που τον πείραξε, τον ενόχλησε ή τον πλήγωσε σε μια γενικότερη θεώρηση της κατάστασης: ποια ήταν τα λάθη της επικοινωνίας και από τους δύο συντρόφους, ποιες οι δυσκολίες να κατανοήσει ο ένας τον άλλον, ποια τα προβλήματα στη συμβίωση ή συνύπαρξη.

Διαχείριση του «φεύγω»
Είναι πολύ δύσκολο και οδυνηρό να παραδεχτεί κανείς ότι μια σχέση δεν πάει άλλο και πρέπει να μπει ένα τέλος. Οι άνθρωποι συνήθως «κολλάνε» στα όποια θετικά του συντρόφου τους, τα μεγαλοποιούν και τα μεγεθύνουν (ενώ ταυτόχρονα παραβλέπουν τις αδυναμίες οι οποίες αντικειμενικά τους ενοχλούν) και φαντασιώνονται ότι το άλλο άτομο είναι ο/η τέλειος/α σύντροφος.
Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσει κανείς ότι πέρα από τη στεναχώρια υπάρχουν αξεπέραστα προβλήματα στη σχέση ή ασυμφωνία χαρακτήρων τέτοια, που καθιστά αδύνατη τη σχέση. Όταν κανείς δει με ρεαλιστικό τρόπο τα προβλήματα και δεν φαντάζεται το καλύτερο δυνατό σενάριο για την έκβαση της σχέσης ή δεν ελπίζει ότι θα γίνει κάποιο θαύμα και ο/η σύντροφος θα αλλάξει, τότε είναι πολύ πιο εύκολο να διαχειριστεί το «φεύγω» και να αποχωρίσει από τη σχέση.
Aλλο σημαντικό σημείο στο τέλος μιας σχέσης είναι να διατηρήσει κανείς τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά του. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να σκεφτεί πριν πει πράγματα ή προβεί σε πράξεις που δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα του και τις οποίες στη συνέχεια θα μετανιώσει.
Καλό θα είναι να θυμάται κανείς ότι είναι δύσκολο να περάσει από την απόλυτη αγάπη στο απόλυτο μίσος και ότι συχνά το γεγονός ότι τελειώνει η ερωτική αγάπη δε σημαίνει ότι αντικαθίσταται από μίσος. Αυτό σημαίνει ότι αν σας εγκατέλειψε ο σύντροφός σας δε συνεπάγεται ότι σας μισεί και, αντίστροφα, το να επιλέξετε να χωρίσετε ή να αποδεχτείτε τον χωρισμό που σας προτείνει δε σημαίνει ότι θα σας χωρίζει άσβεστο μίσος.
Επίσης σημαντικό είναι να μην «κολλάει» κανείς στα θετικά του ανθρώπου με τον οποίο χώρισε παραγνωρίζοντας τα ελαττώματά του και να μην πλάθει με το μυαλό του ιδανικές καταστάσεις οι οποίες δεν υπήρχαν αλλά τις φαντάστηκε. Το να θυμάται κανείς τα αρνητικά στοιχεία του/της πρώην του και να αποδέχεται ότι δεν μπορούσε να τα ανεχτεί βοηθάει στο να διαχειριστεί το χωρισμό.
Τέλος, δε χρειάζεται να «κατεβάσει ρολά» το άτομο που χώρισε: το να διαχειριστεί το χωρισμό και να βρει την ισορροπία του καθώς και να προχωρήσει στη ζωή του είναι απαραίτητο.

Η συναισθηματική/ερωτική παγίδα
Μια από τις συχνότερες παγίδες, που είναι καταστροφική για τη σχέση και τη ψυχική ισορροπία των συντρόφων είναι η δήλωση «ταιριάζουμε ερωτικά/νιώθω μεγάλη έλξη για το άλλο άτομο, το οποίο βλέπω ότι έχει σημαντικά ελαττώματα» και η συνακόλουθη πεποίθηση «αλλά εγώ θα του τα αλλάξω». Για να αλλάξει κάποιος πρέπει πραγματικά να το επιθυμεί ο ίδιος-άρα η προτροπή του συντρόφου να βελτιωθεί συνήθως πέφτει στο κενό, αφήνοντας και τα δύο μέλη της σχέσης απογοητευμένα.

Διαχείριση του «μένω/επιστρέφω» στη σχέση
Στην περίπτωση που αποφασίσει κάποιος να μείνει ή να επιστρέψει σε μια σχέση που έχει προβλήματα, θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος και να αναγνωρίσει αυτά τα προβλήματα σαν υπαρκτά στοιχεία. Επίσης θα πρέπει να λάβει υπόψη ότι υπάρχει και η οπτική γωνία του άλλου, η οποία μπορεί να διαφέρει από τη δική του. Καλό θα είναι να μην περιμένει θαύματα και μαγικούς τρόπους βελτίωσης της σχέσης, γιατί αυτό δε θα συμβεί και θα προσγειωθεί απότομα στη σκληρή πραγματικότητα.
Ακόμα, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι οι υποσχέσεις είναι ενδείξεις καλής θέλησης, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι το άτομο που τις έδωσε θα τις πραγματοποιήσει. Και, βέβαια, το να είναι κανείς ρεαλιστής σχετικά με την έκβαση της σχέσης και τις δυνατότητες που έχει ο/η σύντροφός του είναι πάντα ένα καλό σημείο αναφοράς για να μπορέσει να διαχειριστεί το γεγονός ότι μένει ή επιστρέφει σε μια σχέση η οποία έχει προβλήματα.

Ενδοσκόπηση και αυτοβελτίωση
Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, όταν θέλουμε να διορθώσουμε τη σχέση μας με κάποιο άλλο άτομο, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας και όχι από το άλλο άτομο. Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τα ελαττώματα του άλλου και δεν αντιλαμβάνονται τα δικά τους, με αποτέλεσμα να μην έχουν ξεκάθαρη ιδέα του πώς τους βλέπουν οι γύρω τους και τι λάθη κάνουν στις σχέσεις τους. Έτσι, το να στραφεί κανείς προς τα «μέσα», το να επιδοθεί σε στρατηγικές ενδοσκόπησης και αυτοβελτίωσης είναι ίσως ο πιο σίγουρος τρόπος για να λύσει τα προβλήματα που δημιουργούνται στις σχέσεις του και να ξεμπλοκαριστεί προκειμένου να δημιουργήσει το είδος σχέσης που επιθυμεί.